關於 how to make a lesson interesting ，我們在網路上蒐集到這些相關的討論、資訊與評價

【上客扱いされたければ『良い客』を演じろ】


「人」の一番の魅力って、やっぱり「めちゃくちゃムラがある」というところだと思います。

たとえば、お仕事を頼む時ひとつとっても、頼み方次第で、仕事のパフォーマンスが変わってくる。
道理・理屈よりも、「感情」の方がパフォーマンスに大きく影響してくるので、こちら側も、「頼み方」を工夫しようと思える。

ムラがなかったら、「高いお金を払えば、いいものができる」という世界になるので、なかなか退屈です。


そして、これはお仕事に限った話ではなく、全てにおいてそうで、『ずっとカリカリしている人』っているじゃないですか？

そういう人を見ると、「他の人よりも、質の悪いサービスを受けているんだろうなぁ」と思うんです。


たとえば、マクドナルドでハンバーガーを注文した時も、他の人に比べて、店員さんのスマイルの量が少ない。
たとえば、タクシーに乗った時も、タクシー運転手さんの態度が少し悪かったりする。

その原因は外側にあるんじゃなくて、自分にあって、結論を言うと、「上客扱いされたければ『良い客』を演じろ」という話です。

サービス提供者は「人」で、ムラの塊ですから、当たり前ですが、「いいリアクション」をしてくれる人に、「より良いサービスを提供しよう」と思ってしまう。

「美味しそうに食べてくれる人」に、より美味しい料理を作ろうと思うし、
素直に話を聞いてくれる生徒に、より頑張って教えようと思う。


同じ料金を払っていても、自分のリアクション次第で、受けられるサービスが変わってくる。

同じ世界に生きていても、自分のリアクション次第で、世界の優しさが変わってくる。

ずっとカリカリしている人の人生の幸福度を下げている一番の要因は、「リアクターとしての努力をサボっている」という点で、そりゃ、その人が住む世界はシビアなものになります。



これは自慢になるんですが、僕、受け身が超得意なんです。
国内屈指のリアクション芸人なんです。


なので、習い事をする時って、「なるほど！」とか「そうか、わかった！」と相槌を打ち、あとはシンプルに先生から言われたことを、そのまんま一生懸命やるんですけど……そうすると、先生がメチャクチャ頑張ってくださる。

レッスン料金が１時間３０００円だったとしても、「西野さん、もうちょっとやりましょう」と言ってくださって、同じ３０００円で１時間半とか教えてくださる。

これなんてメチャクチャ分かりやすい例で、リアクションひとつで、世界の物価が安くなっている。


その一方で、「俺は金を払っているお客様だぞ」とフンゾリ返っている人にはそれがない。

誰もそんな人に、オマケのサービスをしようと思わないので、その人は住む世界の物価は高くなる一方で、不満度は上がる一方。

素直に話が聞ける人のところに、より良い情報が入って来るし、
よく笑う人のところに、面白いものが集まってくる。

無愛想な人に、エピソードトークをぶつけようと思わないじゃないですか。
スベる可能性が極めて高いので。わざわざ、そんなリスクを背負いたくない。



繰り返しになりますが、上客扱いされたければ「良い客」を演じるというのが超大事です。
今日は「リアクションを頑張れば、物価も安くなるよ」という話をさせていただきました。

　

▼西野亮廣の最新のエンタメビジネスに関する記事(1記事=2000~3000文字)が毎朝読めるのはオンラインサロン(ほぼメルマガ)はコチラ↓
https://salon.jp/nishino
[if you want to be handled, play ′′ good customers ′′


I think the best charm of ′′ people ′′ is that ′′ there is a mess mura

For example, when you ask for a job, depending on how you ask, the performance of your work changes.
More than a reasoning, ′′ emotions ′′ are greatly influenced by performance, so this side is also trying to ingenuity ′′ how to ask,"

If there is no mura, it is pretty boring because it will be a world called ′′ if you pay high money, you can do good things,"


And this is not only a job story, but in everything, it's a ′′ person who has been crunchy for a long time,"

When I see that kind of person, I think I'm getting a bad quality service than others,"


For example, even when I ordered a hamburger at Mcdonald's, the amount of smiles of the clerk compared to others.
For example, even when you take a taxi, the taxi driver's attitude is a little bad.

The cause is not on the outside, but when you say the conclusion," if you want to be handled, it's a story of ′′ good customer ′′

The service provider is a ′′ person ′′ and it's a mura clump, so it's obvious, but I think I'm going to provide a better service to those who do a ′′ good reaction,"

I think I'm going to make a more delicious dish for ′′ people who eat delicious ′′
I'm going to teach my students who honestly listen to me.


Even if you pay the same fee, depending on your reaction, the service you can receive will change.

Even if you live in the same world, depending on your reaction, the kindness of the world changes.

The best factor that is lowering the happiness of the life of a person who has been crunchy for a long time is that ′′ I'm doing my effort as a reactor," and the world where the person lives will be harsh. I'm sorry.



I'm bragging about this, but I'm super good at passive.
I'm the best reaction comedian in the country.


So, when I'm going to do my best, I'm going to do my best, and I'm going to hit the sumo, and I'm going to do what I've been told by the teacher, and I'm going to do my best...... So the teacher is going to work hard.

Even if the lesson fee was 3000 yen per hour, please say, ′′ Nishino-San, let's do a little more," and tell me about 1 and a half hours for the same 3000 yen I'm sorry.

This is a very easy example, one reaction, and the prices of the world are getting cheaper.


Meanwhile," I'm a customer who pays money," it's not for those who are returning.

No one is going to do an extra service to such a person, so the price of the world is high, but the dissatisfaction is going up.

Better information comes in for those who can honestly listen to it,
Interesting things come together to those who often laugh.

Don't you think you're going to hit an episode talk to a blunt person?
Because the possibility of being able to do it is extremely high. I don't want to carry that risk all the way.



It's going to repeat, but it's super important to play ′′ good customer ′′ if you want to be handled.
Today we talked about ′′ if you go to the reaction, prices will be cheaper

　

▼ an article about the latest entertainment business of ryo nishino (1 articles = 2000 to 3000 characters) can be read every morning online salon (almost mail magazine) is here ↓
https://salon.jp/nishinoTranslated

🎹鋼琴的大千世界/名家名言：「為何稱我為大師？主人在這裡（指著鋼琴），我只是他的奴才。」

— 李斯特著名的弟子，德國鋼琴家、作曲家、教育家 萊森奧爾(Alfred Reisenauer)

Why, there is the master (pointing to the piano), I am only the slave.”

— Alfred Reisenauer (1 November 1863 – 3 October 1907) German pianist, composer, and music educator.

📹 跟隨在李斯特學習長達十二年至李斯特過世(1874-1886)的萊森奧爾，演奏李斯特的第十號匈牙利狂想曲：
https://youtu.be/e12YwuHiQtY

📰 延伸閱讀 - 【李斯特學派 / the school of Liszt】♩.♪
https://www.facebook.com/notes/fan-chiang-yi-%E8%8C%83%E5%A7%9C%E6%AF%85/%E6%9D%8E%E6%96%AF%E7%89%B9%E5%AD%B8%E6%B4%BE-the-school-of-liszt/289155141104454/

———————————————————————1905-1906 鋼琴名家萊森奧爾（Alfred Reisenauer）在美國進行數月的巡迴演出，並接受美國著名音樂雜誌”Etude”的專訪。文章於1906年七月出版，隔年他在德國巡迴演出期間於下榻的飯店房間內過世。

📰 藝術家的養成 - 萊森奧爾的見解
The Making of an Artist - The Views of Alfred Reisenauer.

▪️With Liszt

“When I had reached a certain grade of advancement it was my great fortune to become associated with the immortal Franz Liszt. I consider Liszt the greatest man I have ever met. By this I mean that I have never met, in any other walk of life, a man with the mental grasp, splendid disposition and glorious genius. This may seem a somewhat extravagant statement. I have met many, many great men, rulers, jurists, authors, scientists, teachers, merchants and warriors, but never have I met a man in any position whom I have not thought would have proved the inferior of Franz Liszt, had Liszt chosen to follow the career of the man in question. Liszt’s personality can only be expressed by one word, ‘colossal.’ He had the most generous nature of any man I have ever met. He had aspirations to become a great composer, greater than his own measure of his work as a composer had revealed to him. The dire position of Wagner presented itself. He abandoned his own ambitions— ambitions higher than those he ever held toward piano virtuosity—abandoned them completely to champion the difficult cause of the great Wagner. What Liszt suffered to make this sacrifice, the world does not know. But no finer example of moral heroism can be imagined. His conversations with me upon the subject were so intimate that I do not care to reveal one word.

▪️Liszt’s Pedagogical Methods

“His generosity and personal force in his work with the young artists he assisted, are hard to describe. You ask me whether he had a certain method. I reply, he abhorred methods in the modern sense of the term. His work was eclectic in the highest sense. In one way he could not be considered a teacher at all. He charged no fees and had irregular and somewhat unsystematic classes. In another sense he was the greatest of teachers. Sit at the piano and I will indicate the general plan pursued by Liszt at a lesson.”

Reisenauer is a remarkable and witty mimic of people he desires to describe. The present writer sat at the piano and played at some length through several short compositions, eventually coming to the inevitable “Chopin Valse, Op. 69, No. 1, in A flat major.” In the meanwhile, Reisenauer had gone to another room and, after listening patiently, returned, imitating the walk, facial expression and the peculiar guttural snort characteristic of Liszt in his later years. Then followed a long “kindly sermon” upon the emotional possibilities of the composition. This was interrupted with snorts and went with kaleidoscopic rapidity from French to German and back again many, many times. Imitating Liszt he said, “First of all we must arrive at the very essence of the thing; the germ that Chopin chose to have grow and blossom in his soul. It is, roughly considered, this:（見譜例圖四）

Chopin’s next thought was, no doubt:（見譜例圖五）

But with his unerring good taste and sense of symmetry he writes it so:（見譜例圖六）

Now consider the thing in studying it and while playing it from the composer’s attitude. By this I mean that during the mental process of conception before the actual transference of the thought to paper, the thought itself is in a nebulous condition. The composer sees it in a thousand lights before he actually determines upon the exact form he desires to perpetuate. For instance, this theme might have gone through Chopin’s mind much after this fashion:（見譜例圖七）

The main idea being to reach the embryo of Chopin’s thought and by artistic insight divine the connotation of that thought, as nearly as possible in the light of the treatment Chopin has given it.

“It is not so much the performer’s duty to play mere notes and dynamic marks, as it is for him to make an artistic estimate of the composer’s intention and to feel that during the period of reproduction, he simulates the natural psychological conditions which affected the composer during the actual process of composition. In this way the composition becomes a living entity—a tangible resurrection of the soul of the great Chopin. Without such penetrative genius a pianist is no more than a mere machine and with it he may develop into an artist of the highest type.”

▪️A Unique Attitude.

Reisenauer’s attitude toward the piano is unique and interesting. Musicians are generally understood to have an affectionate regard for their instruments, almost paternal. Not so with Reisenauer. He even goes so far as to make this statement: “I have always been drawn to the piano by a peculiar charm I have never been able to explain to myself. I feel that I must play, play, play, play, play. It has become a second nature to me. I have played so much and so long that the piano has become a part of me. Yet I am never free from the feeling that it is a constant battle with the instrument, and even with my technical resources I am not able to express all the beauties I hear in the music. While music is my very life, I nevertheless hate the piano. I play because I can’t help playing and because there is no other instrument which can come as near imitating the melodies and the harmonies of the music I feel. People say wherever I go, ‘Ah, he is a master.’ What absurdity! I the master? Why, there is the master (pointing to the piano), I am only the slave.”

▪️The Future of Pianoforte Music.

An interesting question that frequently arises in musical circles relates to the future possibilities of the art of composition in its connection with the pianoforte. Not a few have some considerable apprehension regarding the possible dearth of new melodic material and the technical and artistic treatment of such material. “I do not think that there need be any fear of a lack of original melodic material or original methods of treating such material. The possibilities of the art of musical composition have by no means been exhausted. While I feel that in a certain sense, very difficult to illustrate with words, one great ‘school’ of composition for the pianoforte ended with Liszt and the other in Brahms, nevertheless I can but prophesy the arising of many new and wonderful schools in the future. I base my prophecy upon the premises of frequent similiar (sic) conditions during the history of musical art.” These are Reisenauer’s views upon this matter.

Continuing, he said: “It is my ambition to give a lengthy series of recitals, with programs arranged to give a chronological aspect of all the great masterpieces in music. I hope to be enabled to do this before I retire. It is part of a plan to circle the world in a manner that has not yet been done.” When asked whether these programs were to resemble Rubinstein’s famous historical recitals in London, years ago, he replied: “They will be more extensive than the Rubinstein recitals. The times make such a series posssible (sic) now, which Rubinstein would have hesitated to give.”

As to American composers, Reisenauer is so thoroughly and enthusiastically won over by MacDowell that he has not given the other composers sufficient attention to warrant a critical opinion. I found upon questioning, that he had made a genuinely sincere effort to find new material in America, but he said that outside of MacDowell, he found nothing but indifferently good salon-music. With the works of several American composers he was, however, unfamiliar. He has done little or nothing himself as a composer and declared that it was not his forte.

▪️American Musical Taste.

Reisenauer says: “American musical taste is in many ways astonishing. Many musicians who came to America prior to the time of Thomas and Damrosch returned to Europe with what were, no doubt, true stories of the musical conditions in America at that time. These stories were given wide circulation in Europe, and it is difficult for Europeans to understand the cultured condition of the American people at the present time. America can never thank Dr. Leopold Damrosch and Theodore Thomas enough for their unceasing labors. Thanks to the impetus that they gave the movement, it is now possible to play programs in almost any American city that are in no sense different from those one is expected to give in great European capitals. The status of musical education in the leading American cities is surprisingly high. Of course the commercial element necessarily affects it to a certain extent; but in many cases this is not as injurious as might be imagined. The future of music in America seems very roseate to me and I can look back to my American concert tours with great pleasure.

▪️Concert Conditions in America.

“One of the great difficulties, however, in concert touring in America is the matter of enormous distances. I often think that American audiences rarely hear great pianists at their best. Considering the large amounts of money involved in a successful American tour and the business enterprise which must be extremely forceful to make such a tour possible, it is not to be wondered that enormous journeys must be made in ridiculously short time. No one can imagine what this means to even a man of my build.” (Reisenauer is a wonderfully strong and powerful man.) “I have been obliged to play in one Western city one night and in an Eastern city the following night. Hundreds of miles lay between them. In the latter city I was obliged to go directly from the railroad depot to the stage of the concert hall, hungry, tired, travel worn and without practice opportunities. How can a man be at his best under such conditions—yet certain conditions make these things unavoidable in America, and the pianist must suffer occasional criticism for not playing uniformly well. In Europe such conditions do not exist owing to the closely populated districts. I am glad to have the opportunity to make this statement, as no doubt a very great many Americans fail to realize under what distressing conditions an artist is often obliged to play in America.”

ดีมากกกกกกกกก

Google มองหา “เมล็ดพันธุ์” แบบไหน?
.
ผมเคยถามคนรุ่นใหม่หลายคนว่าอยากทำงานกับบริษัทแบบไหน ชื่อหนึ่งที่ผมจะได้รับคำตอบเสมอก็คือ Google
.
“ผมอยากทำงานที่รู้สึกว่าเราได้ทำอะไรที่สร้าง impact ให้กับสังคมจริงๆ อย่าง Google พี่ดูสิ เขาทำอะไรที มันมีผลต่อโลกหมด ทำแล้วคงรู้สึกว่างานมีความหมาย”
.
น้องคนหนึ่งเคยบอกผม และไม่ใช่น้องคนนี้คนเดียวที่ให้เหตุผลแบบนี้นะครับ
.
ข้อสังเกตหนึ่งที่ผมมีจากการได้สัมผัสกับคนรุ่นใหม่ เมื่อก่อนเวลาคนเราจะมองหางาน เราดูก่อนเลยว่าเงินดีไหม มั่นคงหรือเปล่า งานที่ทำเป็นงานที่เราชอบไหม ถนัดไหม แต่มาตอนนี้ ผมพบว่าสิ่งเหล่านั้นไม่เพียงพอที่จะดึงดูดคนรุ่นใหม่แล้ว
.
เหมือนอย่างที่น้องคนนั้นบอกครับ เขามองหางานที่ทำให้เขารู้สึกว่าได้ทำสิ่งที่มีความหมาย งานที่เขาทำแล้วได้เปลี่ยนแปลงโลก
.
ไม่ใช่ทำเพราะมั่นคง ไม่ใช่ทำเพราะถนัด แต่ทำเพราะมันมีความหมาย
.
สงสัยกันไหมครับว่าบริษัทยักษ์ใหญ่ระดับโลกอย่าง Google เขามองหาคนแบบไหน สร้างคนแบบไหน และรักษาคนแบบไหนไว้
.
วันนี้ผมไปงาน Techsauce Cultural Summit 2019 มาครับ Session หนึ่งที่ผมรอฟังก็คือ Google : What’s secret of the world’s happiest place to work at? บรรยายโดยคุณ Pim Suvitsakdanon Head of Sales - Thailand Google Customer Solutions เป็นบรรยายที่ผมได้อะไรดีๆ กลับมาแบ่งปันให้คุณผู้อ่านเยอะเลยครับ
.
Google เปรียบการเฟ้นหาบุคลากรเหมือนการหาเมล็ดพันธุ์ที่ดีเพื่อมาปลูกเป็นต้นไม้ที่เติบใหญ่และให้ดอกผลงดงาม โดยมองหาคนที่มีลักษณะ 4 ข้อครับ
.
General Cognitive Abiility - Google ไม่ได้มองหาคนที่หาคำตอบมาได้ถูกต้อง (เพราะแน่นอนว่าคำตอบที่ผิดพลาดให้บทเรียนกับเราได้เหมือนกัน) แต่มองหาคนที่มี “วิธีการหาคำตอบ” ที่น่าสนใจ เพราะในการทำงานจริง เราไม่มีทางรู้ได้ว่าคำตอบไหนเป็นคำตอบที่ถูกต้องที่สุดตั้งแต่ต้น แต่ถ้ามีกระบวนการคิดหาคำตอบที่ดีก็อาจจะนำไปสู่ทางออกที่ดีได้
.
Role-related knowledge ข้อนี้น่าสนใจตรงที่ Google ไม่ได้มองหาคนที่เรียนหรือมีประสบการณ์มาในสายงานโดยตรง แต่เชื่อว่าแต่ละคนมีความสามารถที่แตกต่างกัน แบ็กกราวนด์ที่แตกต่างกันนำไปสู่วิธีคิดที่หลากหลายไปด้วย เป็นการมองแทนลูกค้าในหลายมุม เพราะฉะนั้น Google จึงเต็มไปด้วยคนที่มีแบ็กกราวนด์หลากหลาย มีคนที่ไม่จบตรงสาย หรือบางทีก็มีประสบการณ์จากสายงานที่ต่างออกไปเลยก็มี แต่สิ่งที่ Google มองหาคือ ความสามารถในการเรียนรู้ ทุกสิ่งสามารถเรียนรู้ได้หมด
.
คำที่ผมชอบมากคือ “Hungry but humble” ไม่ได้แปลว่าหิวแต่ทำเป็นไม่หิวนะครับ! แต่แปลว่ากระหายอยากเรียนรู้ตลอดเวลา ขณะเดียวกัน ก็มีท่าทีที่ไม่เย่อหยิ่งว่าเรารู้ไปหมด ไม่ดูถูกคนอื่นที่ไม่รู้หรือรู้แตกต่างจากเรา
.
Leadership ความเป็นผู้นำไม่ได้มีไว้เฉพาะคนเป็นหัวหน้านะครับ แต่เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องมี แต่ลึกไปกว่านั้น Google เชื่อในความเป็นผู้นำว่า คนที่มีความเป็นผู้นำต้องพร้อมจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อนำคนอื่นและพร้อมจะกระเถิบมาข้างหลังเพื่อให้คนอื่นนำได้ นำอย่างเดียวแต่ตามไม่เป็นก็ไม่มีความหมาย หรือรู้จักแต่การขึ้นไปที่สูงแต่ลงมาอยู่ข้างล่างไม่เป็นก็เป็นผู้นำที่ไม่มีความหมายเช่นกัน —- ลึกซึ้งเว้ย!
.
Googleyness เป็นการดูว่าคนคนนี้มีความเป็นมนุษย์ Google แค่ไหน เช่น ทำในสิ่งที่ถูกต้องหรือเปล่า ติดอยู่ใน Comfort zone หรือเปล่า เป็นคนที่มีพลังงานบวกเมื่ออยู่กับทีมหรือเปล่า ฯลฯ ข้อนี้ถ้าจะ adapt ใช้กับองค์กรของเราเองก็คือ ดูทรงแล้วคนนี้มีความเป็นคนแบบที่องค์กรเรามองหาไหม หรือเข้ามาแล้วจะกลายเป็น “ข้อใดไม่เข้าพวก” แบบที่จะอยู่ในองค์กรไม่ได้
.
ที่ Google คุณจะต้องผ่านการสัมภาษณ์ถึง 4-6 ครั้ง ซึ่งการจะรับคนเข้าทำงาน กรรมการหรือผู้สัมภาษณ์ทุกคนจะต้องเห็นพ้องต้องกันหมด ถ้ามีแม้แต่คนเดียวไม่เห็นด้วย ก็ต้องเริ่มหาคนใหม่ นั่น!!!
.
นอกจากการหาเมล็ดพันธุ์ที่ใช่แล้ว การสร้างวัฒนธรรมองค์กรก็เป็นการสร้างดินที่ดีเพื่อให้เมล็ดพันธุ์สามารถเติบโตไปอย่างมีศักยภาพได้ครับ
.
ดินที่ Google เตรียมไว้ มีอยู่ 2 เรื่องที่นำมาแบ่งปันกันในวันนี้ครับคือ
.
Learning culture สร้างสิ่งแวดล้อมให้เอื้อต่อการเรียนรู้ ที่ Google พนักงานสามารถเลือกเรียนได้ว่าอยากเรียนอะไรแล้วบริษัทจะมีทุนสนับสนุนให้ นอกจากเรียนรู้แล้วต้องแบ่งปันด้วย ที่ Google เชื่อว่า คนเราถ้าเก่งเรื่องไหน เขาจะต้องแบ่งปันด้วย เพราะฉะนั้น ไปเรียนเรื่องอะไรมา หรือเก่งเรื่องไหน ก็มาเปิดคลาสสอนเรื่องนั้นให้เพื่อนร่วมงานได้เรียนรู้ไปด้วย ยิ่งแบ่งปันความรู้กัน ทุกคนก็จะยิ่งเติบโต
.
Celebrating failure ข้อนี้หลายคนอาจจะสงสัยว่า ล้มเหลวแล้วต้องฉลองด้วยเหรอ Google เองก็ Lauch ผลิตภัณฑ์ที่ล้มเหลวมาไม่น้อย (ยังจำ Google Glass ได้ใช่ไหมครับ) แต่ทุกครั้งที่ล้มเหลวถ้าเราได้เรียนรู้ มันจะไม่ใช่ความล้มเหลวที่สูญเปล่า และมันอาจจะทำให้เราพบทางออกที่ดีขึ้นก็ได้
.
ถ้าคิดใหม่ FAIL ที่แปลว่าล้มเหลวนั้น มันสามารถแปลได้ว่า FAIL = Fall And I Learn ล้มและเราได้เรียนรู้
.
ทุกครั้งที่ล้มเหลว ถามตัวเอง 3 ข้อครับ 1) เราได้เรียนรู้อะไรบ้าง 2) อะไรทำให้เราล้มเหลว 3) เราจะทำให้มันดีขึ้นได้อย่างไร
.
“I failed at... and that is ok!”
.
FAIL = Fall And I Learn
.
พอมีเมล็ดพันธุ์ที่ดี เติบโตในดินที่ดี ต้นไม้ก็จะงอกงามเป็นป่าไม้
.
ป่าที่สวยงามและยิ่งใหญ่นั้นไม่ได้เกิดจากต้นไม้ชนิดเดียว แต่เกิดจากต้นไม้หลากหลายพันธุ์ ที่ Google ก็เป็นป่าแบบนั้นครับ
.
Google เชื่อว่าทุกคนมีความแตกต่าง มีเอกลักษณ์ในตัวเอง และเป็นมาสเตอร์พีซของตัวเอง ไม่มีใครเหมือนกันเลย ซึ่งความแตกต่างนี้แหละครับที่ทำให้งานที่ออกมามีความสำเร็จได้
.
แต่เมื่อแตกต่างแล้ว เราต้องคำนึงถึงคนอื่นด้วย เราต้องสร้างสังคมที่เต็มไปด้วยความแตกต่างแต่อยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข
.
เรื่องหนี่งที่ผมว่าน่ารักมากก็คือ ลิฟต์ที่ Google จะช้ามาก เป็นเราเราคงอยากไปไหนเร็วๆ แต่ทราบไหมครับว่าทำไม Google ต้องทำลิฟต์ให้ช้า
.
เพราะเขาคิดถึงคนที่ใช้วีลแชร์ไงล่ะครับ
.
อ่านถึงบรรทัดนี้แล้วคงมีคนอยากเป็นเมล็ดพันธุ์ของ Google กันหลายคนเลยล่ะครับ และถึงไม่ได้ทำงาน Google แต่วิธีคิดแบบ Google ก็น่านำมาใช้กับการทำงานของเราเองเหมือนกันนะครับ
.
หาเมล็ดพันธุ์ที่ดี เติบโตในดินที่ดี และงอกเงยเป็นป่าที่งดงามจากความหลากหลาย
.
นั่นแหละครับวิถี Google
.
.
ท้อฟฟี่ แบรดชอว์
#tscs19
What kind of " seed is Google looking for?
.
I've asked many new generation what kind of company I want to work with. The name I will always get the answer is Google.
.
"I want to work that I feel like I have done something that creates impact for society like Google. Let's see what he does. It affects the world. I feel that the work is meaningful"
.
One brother told me and not the only one who gave me a reason like this.
.
One notice that I have from touching the new generation. When we look for a job. Let's see if money is good or not. The job that I like. But now I found that they are not enough to attract the new generation.
.
Just like that brother said, he looks for a job that makes him feel like he has done meaningful. The work he has changed the world.
.
Not doing it because it's stable, not because I'm good at doing it because it's meaningful
.
Do you wonder what kind of people are you looking for? What kind of people are you to build and what kind of people they keep?
.
Today I went to Techsauce Cultural Summit 2019, one session I'm waiting to listen to: What's secret of the world's happen to work at? Lecture by Mr. Pim Suvitsakdanon Head of Sales - Google Customer Solutions. It's a lecture that I got a lot of good things back to share for readers.
.
Google compares to find personnel like finding good seed to grow as a growing tree and beautiful result by looking for people who have 4 items.
.
General Cognitive Ability - Google is not looking for the right answer (because of course, the wrong answer can give us the same lesson), but looking for someone who has an interesting "way to find answers" because in real work, we never know which answer. The most accurate answer from the beginning, but if there is a good thought process, it could lead to a good solution.
.
Role-related knowledge. This is interesting that Google is not looking for people who study or experience directly, but believes that each person has different capabilities. Different background leads to a variety of thinking. It is a look for customers. In many angles, Google is full of people who have a variety of background. There are people who don't end up or sometimes experience from different lines. But what Google is looking for is the ability to learn everything can learn.
.
My favorite word is "hungry but humble" doesn't mean I'm hungry but I'm not hungry! But it means that I want to learn all the time. While there is an arrogant attitude that I know that I don't insult others who don't know or know different from us.
.
Leadership. Leadership is not only for the boss, but it is something that everyone must have, but deeper than that Google believes in leadership must be ready to move forward to lead others and ready to be ready. Come in the back so that others can lead, but it doesn't know how to follow. It doesn't know how to go up high, but it's not a leader who doesn't know how to be a leader who does
.
Googleyness is to see how much this person is human being, such as doing the right thing. Stuck in comfort zone. Is it a positive energy when they are with the team, etc. If adapt use with our own organization, it's a look at the shape. Is this the kind of person that our organization is looking for? Or come in and it will become "no matter what we don't understand" that will be in the organization.
.
At Google, you have to pass 4-6 interviews. To accept all directors or interviewers must agree. If there is only one person, you need to start looking for a new person!!!
.
Apart from finding the right seed, creating a culture of organization is a good soil so that the seed can grow with potential.
.
There are 2 things that Google has prepared to share today.
.
Learning culture creates an environment for learning at Google. Employees can choose what they want to study. Then the company will have money to support. Besides learning. We have to share it. If you believe that if you are good at anything, they have to share. So what did you learn? No matter what you are good, let's open a class to teach your colleagues to learn. The more you share knowledge, the more you will grow.
.
Celebrating failure. Many people may wonder if they have to celebrate. Google is lauch. The product that have failed (still remember Google Glass) but every time we learn, it won't be a waste failure and it may make it. We found a better solution.
.
If you rethink FAIL that means fail, it can translate that FAIL = Fall And I Learn and we have learned.
.
Every time I fail, ask myself 3 items. 1) What have we learned? 2) What makes us fail? Haha) How can we make it better?
.
“I failed at... and that is ok!”
.
FAIL = Fall And I Learn
.
When there is a good seed growing in good soil, trees will flourish into a forest.
.
The beautiful and great forest is not a little tree, but it is caused by many trees that Google is like that.
.
Google believes that everyone has a difference in themselves and is their own master piece. No one is the same. This is the difference that makes the event that comes out to be successful.
.
But when we are different, we must also be mindful of others. We must create a society full of differences, but live together happily
.
One thing I think is very cute is that the elevator that Google will be very slow. I might want to go anywhere soon. But do you know why Google has to make the elevator.
.
Because he misses someone who uses Wheelshare.
.
After reading this line, there are many people who want to be Google's seed. And even though I don't work in Google, the way to think like Google, it's nice to use with our own work too.
.
Find a good seed, grow in good soil and grow into a beautiful forest from diversity.
.
That's it. Google way.
.
.
Diffeffy Bradshaw
#tscs19Translated

Janelle Monae and Shawn Mendes have been killing the game lately with their songs Make Me Feel and Nervous, respectively. I’ve been noticing a trend how they’ve been using modes to add different colors to their songs. So, what are modes, you ask?

?

Look no further! My nerdy self decided to make a video about it!!

This is kind of a difficult topic to explain, so I tried my best to make it relatable and interesting (hopefully lol).

Do you have a song you want me to talk about in my next video? Let me know in the comments below!

Thanks for watching ^__^

SUBSCRIBE FOR MOAR: http://bit.ly/2sGrt1u

–––
Follow me on the socialz:
IG: http://instagram.com/nihaoelise
Twitter: http://twitter.com/nihaoelise
FB: http://facebook.com/eliseannecgo
Spotify: https://open.spotify.com/track/5O7fNE2Voyr4B51dh3k6Iw