關於 surat airport ，我們在網路上蒐集到這些相關的討論、資訊與評價

Saya tidak akan minta maaf kerana pertahankan RAKYAT.

Kalau saya fitnah, mohon SAMAN saya.

Kalau saya tipu,

1) Kenapa CEO MAHB & CEO MAS merayu ke Menteri Pengangkutan (Surat Tarikh 28 April) untuk tolak cadangan jual Subang Airport ke Tauke?

Rujuk: https://www.facebook.com/1130669147012110/posts/4054015928010736/?d=n

2) Kenapa Khazanah Nasional merayu ke YAB Perdana Menteri (Surat Tarikh 11 May 2021) untuk tolak cadangan jual Subang Airport?

Rujuk: https://fb.watch/6lvigJ88S2/

3) Kenapa Chairman MAHB sendiri merayu ke kerajaan supaya tolak cadangan penswastaan?

Rujuk: https://www.bharian.com.my/amp/bisnes/korporat/2021/06/831904/pengerusi-mahb-bantah-penjualan-ltsaas

4) Kenapa Kesatuan Pekerja Airports sampai nak buat demontrasi bantah penjualan Subang Airport?

Rujuk: https://www.sinarharian.com.my/article/138106/BERITA/Nasional/Kesatuan-sekerja-lapangan-terbang-bantah-cadangan-ambil-alih-LTSAAS

We all know the truth!

Jangan nak tipu rakyat.

Dah berbulan isu ni dibangkitkan. Kamu diam sahaja.

Bila dah didedahkan pelan kamu untuk jual sampai 2092, baru tekan butang PANIK & buat U-turn.

Saya kroni rakyat. Saya akan pertahankan rakyat.

It is my job. Berani kerana benar.

Unplanned 2020 - Untuk Orang yang Tak Suka Baca

Setahun Punya Cerita.

Ceritanya begini...

Lepas aku habis internship tahun lepas (November 2019), aku ambil keputusan untuk join satu program sukarelawan yang KBS anjurkan. Program MYCorps Misi 8 2.0 Asia Selatan. Mulanya aku isi dengan fikiran dapat pun ok tak dapat pun ok. Lepas aku isi tu aku join MRA Sabah pergi misi bantuan banjir di Kudat. Eh! “Anda terpilih untuk menyertai bla bla bla”. Balik ja dari Kudat ke Tawau. Esoknya aku terbang dari Tawau ke KL. Aku dilatih selama 1 bulan dalam program MYCorps. Bermacam modul aku jumpa. Best!

Habis training, aku patutnya dihantar ke India dengan team yang aku baru kenal masa training. Tapi team-team yang sepatutnya ke India terkandas 2 minggu sebab Visa tak lepas. 2 minggu tu aku dengan kawan-kawan manfaatkan untuk terus kumpul dana projek untuk bawa pergi negara misi. Hampir tiap hari kami turun di jalanan dengan bekal tabung dan kata-kata sakti minta sumbangan. Adakala sampai ke subuh kami berjalan di sekitar KL.

Hampir 2 minggu buntu tak deploy ke negara misi. Keputusannya? 3 team ke India yang terkandas dihantar ke Nepal dan Bangladesh. Team aku ke Nepal. Agak gembira sebab memang itu negara pilihanku pertama. Dengan harapan nampaklah banjaran Himalaya. Sampai sana jam 2-3 pagi. Nampak apa tak tau banjaran tu. Gelap! Tapi rileks.. Esok masih ada. Ya! Esoknya berkabus, dan esok tu lah juga kami bergerak ke kawasan yang sejauh 8 jam perjalanan dari Kathmandu. Jalan bukit-bukit. Bengkang-bengkok. View lawa. Tapi bukan Himalaya lah.

Macam2 projek kami buat di sana. Setiap hari kerja tanpa cuti walaupun sabtu ahad dengan harapan boleh ambil cuti di penghujung misi menikmati keindahan Nepal. Asalnya 2 bulan ke negara misi jadi 1 bulan 2 minggu. Tiba-tiba Covid. PKP diumumkan di Malaysia. Kami masih di Nepal. Ada sesetengah projek masih running. Selagi belum dapat keputusan daripada orang atas kami lanjut ja projek. Esoknya 19 Mac kedutaan Malaysia di Nepal maklumkan 20 Mac Nepal akan “lockdown”. Malam tu juga kami pack barang dan buat emergency evacuation keesokan harinya.

Jam 6 pagi, dengan kurang tidur selesaikan apa yang patut semalaman. Sarapan tak sempat. Kami terus ke Kathmandu untuk ambil the last flight from Kathmandu to Nepal. Dengan fizikal yang kurang baik, jalan bengkang bengkok. Mabuknya bukan main. 5 kali muntah. Aku duduk di depan bersebelah dengan driver orang Nepal. Asal aku muntah aku keluar kepala dari kereta. Abang tu pandaaaaaang ja. No stop. We are late. Kami berhenti pun untuk makan tengah hari ja di restoran entah di mana. Janji halal.

Sampai Nepal petang guys. Berkabus. Ya! Himalaya menghampakan aku. Lagi! Kami tunggu di Airport untuk Team Nepal yang lain sampai. Ada yang ambil masa 20 jam untuk sampai Airport dari kampung pedalaman. Risau kami time tu entahlah. Dengan orang sana menganggap kami penyebar Covid. Kami digelar Covid kalau berjalan di kampung-kampung sebab kami dari Malaysia. Muka-muka asia. Last flight dibantu oleh kedutaan. Alhamdulillah. Kami sampai di KL.

Kami kuarantin 2 minggu di Pusat Belia Antarabangsa (IYC). Mabuk aku 1 minggu baru rasa macam segar balik. Kuarantin pertama di IYC dalam bosan ada seronok. Makan cukup. Fasiliti cukup. Tidur kadang lebih dari cukup. Wifi laju. Aircond ada. Katil selesa. Nikmat apa lagi yang kau dustakan. Yang tiada adalah kebebasan. Betullah bebas tu sangat berharga. Macam-macam benda kami buat di sana, dari yang normal sampai yang tak normal. Dari perbincangan meja tentang negara dengan serius hingga ke belajar jutsu air, api, angin dengan tanah. Hebat!

2 minggu lepas tu, aku mahu rasa bebas dan mahu rasa berguna. Sebab 2 minggu kuarantin macam tiada guna. Aku ajak kawan baik yang aku kenal daripada MYCorps pergi jadi sukarelawan NGO Malaysian Relief Agency. Kebetulan rumahnya dekat dengan gudang barang MRA. Kerja kami angkut barang. Packing barang. Distribute barang. Barang makanan lah. Bukan barang terlarang. Berapa hari kami di sana, kami dapat berita kurang menyenangkan. Kawan-kawan yang masih ada di IYC bagitau ada satu orang positif. Tapi bukan dari kalangan kami. Mereka group lain yang dianggap berisiko dan dikuarantin satu bangunan dengan kami. Tapi kami tak pernah jumpa. Walhal nampak kelibat pun tak pernah sebab mereka tak boleh masuk kawasan kami, kami tak boleh masuk kawasan mereka.

Tapi kami dikehendaki buat swab test. Swab test pertama dihidung (Negatif). Perit! Mata berair dan bermulalah kuarantin kali kedua di rumah si kawan selama 2 minggu. Di dalam satu bilik yang tidak besar, cukup-cukup dua orang hidup. Kadang situlah masak dengan stove kecil. Situlah tidur. Situlah bercerita. Sampai satu tahap, kami kehabisan cerita untuk dicerita. Siap ada satu hari yang si kawan ada, tapi suara sehari tu tiada. Masing-masing buat hal masing-masing. Di sinilah juga aku merasa down sebab memikir masa depan. Apa jadi dengan dunia. Aku tiada duit, macam mana balik Sabah sebab tiket sudah cancel dan tiada upcoming flight ke Sabah. Aku baru habis belajar macam mana mahu cari kerja dalam keadaan ekonomi jatuh.

Tapi di situlah kawan-kawan yang di IYC memulakan satu gerakan yang bukan biasa-biasa. 8foraid. Yang bermula untuk menghabiskan sisa baju fundraising untuk ke negara misi jadi kutipan dana untuk membantu frontliners. Ya! Mereka menjadi sukarelawan tanpa turun padang. Daripada bilik kuarantin. Sukarelawan online. Kami yang di rumah pun turut serta memberi sokongan. Daripada beberapa ratus, jadi ribu-ribu terkumpul. Mereka mula dengan membuat PPE untuk frontliners. Buat live session di IG bercerita tentang kesukarelawanan. Inilah yang sedikit sebanyak mengisi masa kami di rumah.

Sebelum habis 2 minggu kuarantin, kami dikehendaki buat saringan kali kedua (Negatif). Hasilnya sama.. dihidung.. perit. Selesai dua minggu, kami mula turun padang dengan inisiatif 8foraid agihkan pek makanan kepada keluarga memerlukan. Tapi kami tak kerap keluar. Risau juga risiko jangkitan. Aku? Masih fikir cara balik Sabah. Akhirnya aku jumpa jalan. Hasil claim tiket yang cancel, sudah boleh pakai. Sekarang tinggal tunggu flight open ke Sabah dan tarikh sesuai. Aku tinggal lagi 2 minggu di rumah kawan menunggu masa pulang. Total satu bulan di rumahnya. Bukan biasa-biasa. Aku berterima kasih dengan si kawan menumpangkan atap.

Aku ambil flight transit KL-KK-Tawau. Tiba di KK, disambut dengan pegawai kesihatan. Ya! Swab kali ketiga! (Negatif).Sebab surat swab kali pertama dan kedua sudah expired. Dalam hatiku, “Tenang! Ini perkara biasa!” Hahahahahahahah. Ya! Masih perit di hidung.
Plan mahu bermalam di KKIA menanti flight esok. Tapi pegawai kesihatan offer bermalam di pusat kuarantin Kompleks Sukan. Esok mereka hantar untuk kejar flight ke Tawau. Bagai mengantuk disorong bantal. Makan pun free. Tidur pun dikatil, kalau di KKIA? Lantai. Ada transport pulang-balik. Ya nikmat apa lagi yang kau dustakan. Disitulah aku bertemu abang-abang se-daerah. Tak kenal tapi kita berkenalan ja. Mereka terkejut dengar ceritaku berliku.

Esok? Checkout. Fly ke Tawau. Disambut lagi pegawai kesihatan. Macam main badminton. Disambut terus. Ya! Kuarantin lagi kali ketiga. Apalah nasib. Tapi kalini tempat kuarantin lebih kepada suasana flat dan kampung-kampung. Ada orang yang masuk lagi awal dari aku di situ. Mereka seakan ada ketua kampung yang mengurus hal-hal kebajikan dalam bangunan kuarantin. Bila masa makan akan ada open table waktu tu. Makan sama-sama. Waktu tu aku pegang jawatan technician kampung baiki plug-plug rosak di kediaman kami. Baiki lampu. Masing-masing ada tugas. Enjoy! Tapi aku kuarantin 8 hari sebab result swab kali ketiga awal keluar memandangkan aku swab di KK. Kalau yang swab di Tawau, testnya kena hantar di KK. Aku bye awal kepada warga kampung. Hahahahaha.

Keluar ja dari kuarantin ketiga, aku balik rumah dan reset hidup. Entah apalah mahu dibuat. Aku pun buatlah pilot projek hydroponic. Waktu ni rasa bosan di rumah dan Malaysia dapat flatten the curve. Aku join lagi MRA Sabah buat misi sukarelawan kebakaran di Tawau, Kebakaran di Semporna dengan Banjir di Kota Belud. Lepas aku tengok pilot projek hydroponic jadi aku pun teruskan dalam skala yang lagi besar sampai sekarang masih dalam proses membina sistem. Banyak juga masalahnya. Dana. Isu-isu remeh. In shaa allah cuba disiapkan dalam tahun ni.

Aku join pula program majlis belia sabah di KK untuk belajar sikit pasal demokrasi. Adalah sedikit input dari segi pengetahuan. Juga input makan free dengan tidur hotel. Eh!? Lepastu aku join pula MRA Sabah dalam Projek Pusat Komuniti & Penyelidikan di Pulau Mabul. Kami berkampung di Pulau Mabul selama 5 hari untuk jadi sukarelawan buat general health screening dan bantu dalam penyelidikan pihak UMS. Di situlah aku start tertarik masuk pulau-pulau yang ada di Semporna.

Selesai itu, aku kembali ke KL untuk hadir Ignition Night MYCorps yang sepatutnya diadakan lepas habis misi. Tapi ditangguhkan sampai wabak reda. Boleh lah jumpa kawan-kawan MYCorps balik cerita pasal aktiviti kuarantin dan tiba-tiba projek akan datang. Kebetulan masa ni MYCorps Intermission 2.0 sedang dirancang oleh KBS. Mula lah semua excited cerita tentang projek. Seminggu aku di KL luangkan sedikit masa di sana dengan kawan-kawan. Balik ja Tawau aku mula merancang projek dengan team yang kami sendiri pilih. Kami setuju untuk Recce Projek Pulau Selakan, Semporna memandangkan kawan sudah pernah buat thesis di sana dan tahu serba sedikit tentang Pulau Selakan.

Beberapa minggu lepas tu team NGO Outbox datang ke Tawau untuk projek Kotak Bahagia mereka. Aku turut serta membantu sukarelawan yang membawa harapan untuk membantu orang di tempatku. Takkan lah orang datang kita tengok ja. Aku pun assist mana yang mampu. Walaupun mungkin waktu mereka datang tu agak kurang tepat sebab kebetulan PRN Sabah sedang rancak dan ramai orang salah faham niat baik mereka ni. Tapi Alhamdulillah projek mereka berjaya dan ada yang belum move on. Harap mereka baca. Beberapa hari lepastu, team aku berkumpul di Sabah untuk recce projek di Pulau Selakan di bawah MYCorps Intermission 2.0. Di sinilah juga kempen PRN Sabah giat berjalan.

Kami ke Pulau Selakan untuk recce tempat dan potential projek. Team aku setuju untuk buat projek air untuk 200 penduduk kampung di sana. In Shaa Allah lepas wabak ni reda kami teruskan. Apapun di sini aku pun mula risau dengan keadaan Covid sampai aku risau mahu balik rumah. Lepas ja Team aku balik ke semenanjung. Aku bertapa beberapa hari di rumah sebab risau mahu keluar. Tiba-tiba kita digelombang penularan Covid-19 yang ketiga. Kes di Sabah meningkat. Kawan-kawan di MRA Sabah mula giat atur langkah membantu apa yang mereka boleh sebagai sukarelawan. Kali ni aku ambil keputusan alang-alang kalau mahu bantu kita keluar rumah terus jadi sukarelawan frontliners. Buat masa ni, kami bantu Pejabat Kesihatan Kawasan Tawau untuk buat saringan Covid-19 bersasar. Cuma bantu untuk pendaftaran, tapi merasa pakai suit PPE yang panas tu.

Baru aku rasa besarnya pengorbanan frontliners selama ni. Tak balik rumah. Tak jumpa keluarga. Pakai suit PPE panas. Mungkin ada yang stress. Kurang rehat. Frontliners kita memang awesome. Kami juga buka Tabung Covid-19 2.0 menggantikan tabung pertama time PKP dulu dan sekarang tengah bersedia untuk menghantar 2000 pek makanan kepada keluarga yang memerlukan. Juga set PPE akan dihantar ke hospital-hospital bahagian Tawau serta tempat-tempat yang memerlukan. Apapun jadi yang penting ikhlas. Rakyat Malaysia pun ramai yang bantu bagi sumbangan dan aku yakin mereka semua ikhlas. Kita saling membantu dalam keadaan yang saling susah. Adakah yang baca? Apa pendapat kamu?

P/s: menunggu swab ke-4

Ada lagi 2 bulan lebih sikit Tahun 2020 ku. Semoga bermanfaat. Aamiin.

Happy 3rd birthday to Mumaru 🎉

ตอนที่ 2

Based on true story 📝

6 เดือน 6 ปี 2560 เลข 6 เลข 6 ติดกันสามตัวแบบนี้หรือนี่จะเป็นเลขซาตานตามความเชื่อในพระคัมภีร์ หรือนี่จะเป็นการมาถึงของแมวซาตานอ้วนกลม 🐱

📍 เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว อย่าเพิ่งคิดเองเออเองกันไปก่อนสิครับ เหลือที่ให้ความน่ารักของผมบ้าง ใช่ครับวันนี้เป็นวันที่ผมกับพี่น้องลืมตามาดูโลก สามปีมันอาจจะนานจนทำให้ความทรงจำของผมเลอะเลือนไปบ้าง ผมมีพี่น้องกี่ตัวแต่ละตัวสีอะไรบ้าง อย่ามาถามคำถามยากๆแบบนี้กับผมเลยครับ ผมจำไม่ได้หรอกรู้แต่ว่าผมตัวสีขาวมีสีครีมแต้มบนหน้าสองข้าง ที่หาง และลำตัว มีจมูกแบนๆที่คนชอบล้อผมว่าแมวไม่มีดั้ง จริงๆแล้วดั้งผมมีนะครับแต่แก้มผมเยอะจนมันมาบังดั้งแหนบของผมต่างหาก

📍ในสายตาผมตอนนั้นผมมองว่าผมหล่อดูดีที่สุดในบรรดาพี่น้องด้วยกัน พี่ๆอาจคิดว่าผมหลงตัวเอง คิดไปเอง อันนี้ไม่จริงเลย เพราะผมนี่แหละที่ยืนเป็นเต็งหนึ่งที่จะถูกส่งไปเดินสายประกวด แล้วแบบนี้จะไม่ให้ผมคิดว่าผมหล่อที่สุดได้ยังไง จริงไหมครับ ในโลกของคน เวลาเราพูดถึงเวทีประกวดนางงามเรามักนึกถึงความสวยงามแบบหุ่นดีผอมเพรียว หรือถ้าเป็นผู้ชายก็คงเป็นผู้ชายที่มีกล้ามเป็นมัดๆ แต่ในโลกของวงการนางงามแมว ใช่ครับแมวที่อ้วนกลมแบบผมก็มีสิทธิเข้าประกวดเหมือนกันนะ เพราะแมวแต่ละสายพันธุ์ก็จะมีบุคลิกและสภาพร่างกายที่เรียกว่าสวมงามแตกต่างกันออกไป นี่แหละที่เขาเรียกว่าความสวยงามที่หลากหลาย ยิ่งในยุคนี้แล้วด้วยนะ ทุกคนสวยดูดีกันทุกคน อยู่ที่เรามองเห็นความสวยงามของเรารึเปล่าต่างหาก เห็นไหมหล่ะนอกจากรูปร่างหน้าตา เรื่องตอบคำถามนางงามผมก็พอได้อยู่ หรือพี่ๆว่าไม่จริง

📍อะ ข้ามเรื่องหน้าตาไปก่อนแล้วย้อนกลับมาเรื่องว่าผมมาจากไหนกันดีกว่า ผมมาจากฟาร์มแมวแห่งหนึ่งในจังหวัดสุราษฎร์ธานี ใช่ฮับผมเป็นแมวใต้แต่แหลงใต้ไม่เป็นหรอก เพราะผมใช้เวลาอยู่สุราษฎร์แค่สามเดือนผมก็หอบเอาร่างกลมๆจมูกแหนบๆมาเป็นเด็กเมืองแล้วครับ

📍ผมยังจำวันที่พี่น้องผมหายไปจากชีวิตทีละตัวได้อยู่เลย เรื่องนี้อาจเป็นหนึ่งในเรื่องที่น่าเศร้าที่สุดในชีวิตของแมวจากฟาร์มอย่างพวกเราก็เป็นได้ เพราะเมื่อถึงวัยที่พวกเราแข็งแรงพร้อมสมบูรณ์ ก็จะมีคนเดินทางมารับพวกเราไปทีละตัวสองตัว จากที่ก่อนหน้านี้ผมอยู่ท่ามกลางเพื่อนแมวมากมายหลายสิบตัว วัยเด็กนี่แหละเป็นวันที่พวกเราซนที่สุด สนุกกับการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เมื่อไม่นานมานี้ป๊าผมได้เปิดวีดีโอที่เจ้าของฟาร์มได้ถ่ายผมกับพี่น้องผมไว้ตอนพวกเรายังเป็นเด็ก ตอนนั้นตัวเราเล็กจิ๊ดเดียวเอง พวกเราสนุกกับการมองไม้ตกแมวมากๆ เรามักจะหันไปมองมันส่ายหัวไปมาดุ๊กดิ๊กแค่นั้นก็เป็นความสนุกสุดๆแล้วหล่ะ ในวีดีโอนั้นผมเป็นหนึ่งในตัวที่ดูจะไฮเปอร์ที่สุด ตัวอื่นแค่หันซ้ายหันขวาแต่ผมนี่แถบจะวิ่งไล่ไม้ตกแมวเลยทีเดียว ไม่ใช่แค่หน้าที่เคลื่อนไหว แต่ผมยังเอาตัวอ้วนกลมของผมไปแทรกพี่ๆน้องๆเพื่อที่จะตะปบไม้ตกแมวให้ได้ การได้กลับไปดูภาพเก่าๆก็ทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้ ว่าแล้วก็คิดถึงเพื่อนๆจัง ไม่รู้ว่าป่านนี้แต่ละคนจะอยู่ส่วนไหนบนโลกอ้วนกลมใบนี้ เอาเป็นว่ากว่าจะถึงวันที่เราจะพบกันอีกครั้งบนดาวแมว ผมอยากบอกพี่น้องของผมว่า คิดถึงเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือคิดถึงมาก อยู่ตรงนี้ผมสบายดีและหวังว่าทุกคนจะมีครอบครัวที่น่ารักเหมือนกันกับผมนะครับ

📍ผมอยู่ที่สุราษฎร์จนถึงปลายเดือนสิงหาคม ก่อนหน้านั้นประมาณหนึ่งเดือน เจ้าของฟาร์มเดินมาบอกกับผมว่า ผมไม่ต้องเดินสายประกวดแล้วนะ เพราะมีคนสนใจรับผมไปเลี้ยงแล้ว ว้าาาาเสียดายจัง ลึกๆผมก็อยากลองก้มย่อรับมง สวมสายสะพายอยู่เหมือนกันนะ แต่ว่าไงก็ว่าตามกันครับ แมวตัวอ้วนๆแบบผมจะตัดสินใจอะไรเองได้หล่ะ ไหนใครบอกว่ามนุษย์เป็นทาสของแมวอย่างพวกเรา ถ้าเป็นทาสเราจริงทำไมไม่ให้เราเลือกเส้นทางชีวิตของพวกเราเอง เท่าที่ผมเห็นมีแต่บงการชีวิตพวกเราทั้งนั้น

📍เจ้าของฟาร์มสอนผมมาอย่างดีตั้งแต่ผมเกิดว่าการเป็นแมวที่จะทำให้คนรักต้องทำยังไง สอนเรื่องการกิน การเดิน การนอน ผมรู้ว่าผมต้องเข้าห้องน้ำที่ไหน ผมรู้ว่าผมต้องประพฤติตัวอย่างไร อ้อนคนด้วยวิธีไหนที่จะทำให้มนุษย์เปลี่ยนมาเป็นทาสผม ผมใช้เวลาเกือบสามเดือนตั้งใจฝึกอย่างเต็มที่เพราะผมอยากให้เจ้านายใหม่ของผมหลงรักผมจนหัวปรักหัวปรำ

📍ในที่สุดวันที่ผมต้องเดินทางไกลคนเดียวก็มาถึง เกิดมาก็ไม่เคยคิดว่าจะต้องบินเดี่ยวตั้งแต่อายุยังน้อย ใช่ครับผมถูกอาบน้ำแต่งตัวสะหอมฉุย เพื่อสร้างความประทับใจตั้งแต่แรกพบ ผมถูกจับใส่กรงสีแดงครีมที่คุ้นเคย ผมซ้อมอยู่ในนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่มีครั้งไหนที่ผมจะตื่นเต้นเท่าครั้งนี้เลยจริงๆ ผมมีเพื่อนคู่ใจเป็นลูกปิงปองสีส้มที่เดินทางมาด้วยกัน ไม่รู้สินะว่าทำไมก้อนกลมๆกลิ้งไปมาได้ก้อนนี้ถึงทำให้ผมอุ่นใจ แต่ยังไงก็ตามก็ต้องขอบคุณที่ไม่ทำให้การเดินทางครั้งนี้น่าเบื่อจนเกินไป กรงของผมถูกเคลื่อนย้ายจากฟาร์มหลังใหญ่ของพวกเราไปยัง Surat Thani International Airport ใช่ครับฟังดูหรูหราหมาเห่ามากๆใครจะไปคิดว่าผมจะได้ขึ้นเครื่องบินตั้งแต่เล็กแต่น้อย เป็นครั้งแรกที่รอมาเนิ่นนาน ผมตื่นเต้นมากครับ เพราะบนเครื่องบินกรงผมถูกยัดวางปนไปกับของมากมาย มีกล่องหน้าตาประหลาด ทั้งใหญ่และเล็กมากมายเต็มไปหมด แล้วก็ถึงเวลาที่เครื่องออก ใจผมก็มีอยู่แค่นี้ แต่ต้องทะยานสู่น่านฟ้าอันกว้างใหญ่เพียงลำพัง ผมแอบตกใจกับเสียงเครื่องยนต์อยู่เหมือนกันเพราะไม่คิดว่ามันจะดังขนาดนี้ ไหนจะความกดอากาศเปลี่ยนที่ทำให้หูเล็กๆของผมอื้อไปชั่วขณะ ผมพยายามเบี่ยงความสนใจไปที่เพื่อนคนเดียวของผมในขณะนั้น นั่นก็คือลูกปิงปองสีส้มที่กลิ้งไปกล้ิงมาในกรง ผมไล่ตะปบไปมาแก้เบื่อ ไม่ถึงชั่วโมงเครื่องก็ลงจอดที่สนามบินดอนเมือง VIP แบบผมไม่ต้องเดินลงจากเครื่องเอง เพราะมีคนมาหิ้วผมลงไปแบบสวยๆ อากาศเมืองกรุงช่างแตกต่างจากสุราษฎร์อะไรขนาดนี้ ผมได้กลิ่นควันรถผมได้ยินเสียงรถราวิ่งขวักไขว่มากมาย ไม่มีแล้วสินะเสียงคลื่นสัดสาดที่มาพร้อมกับกลิ่นหอมของไอทะเล ผมเป็นแมวกรุงอย่างเต็มตัว ต่อไปนี้ห้ามเรียกผมว่า ไข่นุ้ย แล้วนะครับ เพราะชื่อใหม่ของผมคือ มูมารุ

📍ใช่ครับ ผมตื่นเต้นมากที่จะได้เจอครอบครัวใหม่ของผม ผมอยากรู้ว่าพวกเขาเป็นคนยังไง จะรักผมเหมือนเจ้าของเดิมผมหรือเปล่า แล้วผมจะกลายเป็นลูกรักของพวกเขาได้ไหม นั่นไง ผมเห็นผู้ชายสองคนยืนรอผมอยู่ตรงโน้น โอ้ยพี่พนักงานครับช่วย รีบเดินหน่อยได้ไหมครับ ผมตื่นเต้นไม่ไหวแล้ว และเลิกเหวี่ยงกรงผมแรงๆด้วย ผมเวียนหัวมากครับ ผมคิดในใจ แต่ไม่กล้าร้องออกไป เพราะพี่ที่ฟาร์มสอนผมไว้ว่า การร้องเสียงดังอาจทำให้มนุษย์รำคาญ และผมยังไม่อยากให้ใครรำคาญผมในตอนนี้ เพราะผมอยากเป็นแมวที่จะส่งมอบความสุขและรอยยิ้มให้กับทุกคน

📍ทันใดที่ผมเดินทางมาถึงมือของสองคนที่ยืนรอผมอยู่ สิ่งแรกที่ผมเห็นคือรอยยิ้มที่เปื้อนอยู่บนใบหน้า และเสียงสอง ที่มนุษย์ใช้เรียกกันเวลาเห็นสัตว์น่ารักแล้วพวกเขาเอ็นดู นี่สินะที่เขาเรียกกันว่า รักแรกพบ โดนผมตกกันไปเต็มๆเลย

📍พอขึ้นไปบนรถ ป๊าคนหนึ่งรีบเปิดกรงนำผมออกมา ใช่ครับปฎิบัติการทำให้คนหลงรักได้เริ่มขึ้นแล้ว ผมเริ่มทำเสียง purrrrr เริ่มคลอเคลียป๊าไปมาแถมบริการนวดสุดพิเศษเป็นการต้อนรับ เรื่องอ้อนไว้ใจผมได้เลย เพราะเป็นงานที่ผมถนัดมากๆ ป๊าสองคนคงแปลกใจที่มาถึงผมก็อ้อนเลย ผมร้องเหมียวๆสนใจทุกสิ่งรอบตัวไปหมด อยากเดินสำรวจรอบรถเหมือนแมวทั่วไป แต่ป๊าไม่ยอมให้ผมได้ไปไหนเลย พูดแต่วันมันไม่ปลอดภัย ให้อยู่นิ่งๆเดี๋ยวถึงบ้านค่อยไปสำรวจในที่ที่ปลอดภัยนะลูก เอ๊ะ ผมกลายเป็นลูกไปแล้ว นี่ผมได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวใหม่ได้เร็วขนาดนี้เลยหรอครับ ใช่ครับผมดีใจมาก เพราะคงไม่มีสิ่งไหนสำคัญไปกว่าการได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวที่จะทำให้เรามั่นใจได้ว่าเขาจะรักและดูแลและจะไม่ทอดทิ้งพวกเรา ผมได้ยินมาเยอะมากเรื่องหมาแมวถูกทิ้ง เพราะตอนเด็กๆสัตว์แบบพวกเราทุกตัวมันน่ารัก ทำอะไรก็น่าเอ็นดูไปหมด แต่พอพวกเราเริ่มโต ฮอร์โมนเริ่มเปลี่ยน เข้าสู่วัยฉกรรจ์ เจ้าของบางคนก็เห็นความไม่น่ารักในตัวของพวกเรา บ้างก็พาเราไปปล่อย บ้างก็ยกเราไปให้คนอื่น หรือรุมทำร้ายเราบ้าง ใช่ครับผมกลัวการถูกทิ้งที่สุด แต่ผมเชื่อว่าการที่เขาสองคนเรียกผมว่าลูก มันทำให้ผมอุ่นใจกับการเริ่มต้นชีวิตใหม่ในเมืองหลวงที่แสนวุ่นวายนี้ได้มากทีเดียว

📍สิ่งแรกเมื่อผมเข้าไปถึงบ้านหลังใหม่นั่นก็คือการสำรวจ ห้องสีขาวมีของมากมายเต็มไปหมด ใช่ครับผมชอบบ้านที่มีของรกๆ เพราะผมคือแมวนักสำรวจ เอ๊ะ แต่นั่นตัวอะไรกระโดดดุ๊กๆไปมา ชักไม่ค่อยหน้าไว้ใจแล้วสิ อย่างนี้ก็แปลว่าครอบครัวนี้นอกจากมนุษย์สองคนแล้ว ยังมีส่ิงแปลกปลอมที่มีชีวิตอยู่อีกสินะ ผมย่องไปตามซอกมุมต่างๆเพื่อหาที่หลบภัยตามสัญชาติญาณนักล่าความรักแบบพวกเรา เจ้าดุ๊กๆกระโดดมาหาผม สัตว์อะไรนะไม่มีแม้แต่เสียง ดุ๊กๆตัวไม่ใหญ่มากครับและดูใจดีเอามากๆเลย ดุ๊กๆมีหูที่ยาวย้อยลงมาปิดแก้มกลมๆ มีหางกลมตรงก้นใหญ่ๆ ยิ่งมองผมยิ่งขำ เพราะผมไม่เคยเห็นสัตว์ชนิดนี้มาก่อนเลยในชีวิต หลังจากดุ๊กๆกระโดดไปมาทักทายรอบตัวผม ป๊าก็เริ่มทำการแนะนำผมให้รู้จักกับพี่ชายคนรองของผม พี่ชายคนรองของผมมีชื่อว่า พี่มิกุ 🐰เป็นกระต่ายสีส้มพันธุ์ Holland Lop ผมเริ่มชักจะถูกใจพี่มิกุแล้วสิครับ เพราะพี่มิกุใจดี แถมอ้วนกลมน่านอนซุกพุงเป็นที่สุด

📍ภารกิจมัดใจคนทั้งบ้างได้เริ่มขึ้นแล้ว ผมเริ่มปฏิบัติการมัดใจพี่มิกุโดยการเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วใช้ลิ้นสากๆของผมเลียหน้าเลียหัวให้พี่มิกุ พี่มิกุดูจะชอบผมเข้าเหมือนกันเพราะพี่มิกุหยุดยืนนิ่งให้ผมเลียตัวให้จนเสร็จ แต่เอ๊ะ ทำไมผมได้กลิ่นแปลกๆ เหมือนจะเป็นกลิ่นของคู่ปรับตลอดการผู้ซึ่งชอบเห่าเสียงดัง ผมจำกลิ่นนี้ได้แม่นเลยหล่ะครับ เพราะที่ฟาร์มเก่าของผมก็มีเจ้าหมาตัวเล็กๆหนึ่งตัวที่ชอบส่ายหาง และเห่าเสียงดังเวลามีคนเดินผ่านไปผ่านมา นั่นไงมาแล้ว ฝันร้ายของผมหน้ากลมขนพองหางฟู ผมก็คิดว่าสิ่งมีชีวิตในบ้านนี้จะหมดแล้วสะอีก นี่บ้านหรือสวนสัตว์กันแน่ จะเลี้ยงสัตว์กี่ชนิดกันนะ ผมนึกว่าผมจะไม่มีคู่แข่งและยืนหนึ่งในหัวใจของคนทั้งบ้านสะอีก Game on ได้...แล้วเราจะได้เห็นดีกันเจ้าหมาน้อย

🐶 บ๊อกๆ ส่งเสียงดัง สบัดหางไปมาแบบดีใจสุดขีดเมื่อเห็นหน้าผม และพร้อมที่จะพุ่งเข้ามาทักทายผมได้ทุกเวลา ไม่... อย่าเข้ามานะ ผมกลัวแล้วววว ผมขู่ฟ่อพองหางกลับให้รู้ว่าถ้าเข้ามา ขนบนหน้าของพี่บ๊อกได้ร่วงติดเล็บผมมาแน่นอน ยังไม่ทันที่ผมจะได้โจมตีกลับ ป๊าก็จับพวกเราแยกออกจากกัน แล้วเริ่มจากการให้ผมดมก้นบ๊อกๆ ห่ะ อะไรนะ ดมก้นเหม็นๆของเจ้าหมาน้อยเนี่ยนะ เสียเกียรติแมวอย่างพวกเราหมด แต่ทำยังไงได้หล่ะครับ ผมถูกจับแล้วยื่นเข้าไปหาก้นของเจ้าบ๊อกโดยที่ผมไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด ผมได้แต่เบี่ยงหน้ากลั้นหายใจ แค่นั้นไม่พอ แล้วนี่อะไรจับเจ้าบ๊อกให้มาดมก้นผมต่อ โอ้ย...ไปกันใหญ่แล้วมนุษย์ เจ้าบ๊อกทำจมูกฝึดฝัดเหมือนอยากจะเลียก้นผมให้ได้ มนุษย์พูดกันว่า การที่ให้พวกเราดมกลิ่นกันนั้นเป็นการให้เราศึกษากันจากระยะไกล ก่อนที่เราจะเริ่มปฏิสัมพันธ์กันแบบใกล้ชิด เพื่อให้รู้ว่าเราต่างคนต่างมาดี ไม่มีพิษมีภัย

📍การมาถึงของเจ้าบ๊อกทำให้ผมรู้ว่า นี่สินะคู่แข่งคนสำคัญของผม ผมได้กลิ่นความรักที่ป๊ามอบให้กับเจ้าบ๊อก สงสัยจะเป็นลูกรักตัวโปรดแน่ๆ ป๊าแนะนำให้ผมรู้จักว่าชื่อของเจ้าบ๊อก คือ พี่มูจิ เป็นสุนัขพันธุ์ Pomeranian สีครีม ที่มีหน้าตาอยากรู้อยากเห็นตลอดเวลา และยังบอกอีกว่าหน้าที่ของผมคือการเป็นคู่หู. พี่น้อง เพื่อนซี้กับพี่มูจิ แค่ฟังผมก็ขนลุกแล้วครับ เกิดมาผมก็ไม่รู้มาก่อนว่าแมวต้องเป็นเพื่อนที่ดีกับหมา ที่ผมเห็นมีแต่จะกัดกันตีกันทุกครั้งที่เจอ แต่เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว ผมจะนั่งเครื่องกลับไปหาครอบครัวแมวก็คงไม่ทันเสียแล้ว ในเมื่อไม่มีอะไรจะเสีย ผมคงต้องเดินหน้าต่อไป ผมบอกแล้วไงครับ เลข 6 สามตัวในวันเกิดผม ไม่ใช่เลขซาตาน ผมจะต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าผมนี่แหละแมวน้อยที่จะมามัดใจทุกคน

To be continued...

6/6/2020

#mumaru

追蹤IG: https://www.instagram.com/chriskevinchannel
(不定期更新，訂閱Youtube頻道時請記得開啟鈴鐺)

每個旅程都一定會有個結束
延後了好久的蘇美島最後一集
終於要揭露我們如何長途跋涉從蘇美島移動回曼谷，
隔天再從曼谷回到台灣

如果對住宿有興趣的朋友可以參考以下連結：
蘇美島住宿
Pavilion Samui Villas and Resort
http://www.pavilionsamui.com/
曼谷住宿
Ｍercure Bangkok Siam
https://www.accorhotels.com/zh/hotel-8015-%E6%9B%BC%E8%B0%B7%E6%9A%B9%E7%BD%97%E7%BE%8E%E5%B1%85%E9%85%92%E5%BA%97/index.shtml

還有如果用以下連結完成booking.com的任何訂房,就有機會
可以獲得TWD 400元的折扣優惠歐！
https://booking.com/s/97_0/ede29f71

#chriskevin

Summer trip to Koh Tao Island.

Took around 5 to 6 hours from Airport Surat Thani to Koh Tao island, with bus and boat. You can purchase your transport ticket at the airport once arrived.

"Mango bay" was our stay for first and second night. Its located at another end side of the island, should go by their hotel's provided boat from koh tao pier but because we arrived a little late and dint know about their services so the only way to go to our resort was truck and it seems like we went through a midnight adventure. Kinda scary but still an interesting experience tho.

To me, Mango Bay was just perfect as their natural pool just few foot steps away from reception then you can explore their beautiful sea whenever you one. Facilities like goggles & life jacket are provided its free for guest only. Follow by then we depart to Koh Nang Yuan Island by resort's transport, its FOC too!!! You can take a lot of beautiful Impressive photos on this island so just explore!
PS : pls remember to wear your beach sock, shoes or whatsoever to protect your feet! the beach is full of death coral!