【教書育人,立德樹人】(English writing below)
「李老師,怎麼我看妳都不會發火的?看來我要跟妳修行,學學妳的耐性!」
上星期,一位同事突然冒出這句可愛的話語。
我教書不知不覺已有十一年, 教了至少兩百多個學生。教導小朋友和我的客人,其實沒什麼分別,一樣都是迷糊,一樣需要一位老馬識途的老師來引導,有些小孩其實比大人還懂事。在這引導過程中,我嚴厲時,客人、孩子是否能受教,就看他們對我的信任和自身的學習態度了。
身為老師,臨場反應和懂得變通是很重要的,而我自己對這三項事也很堅持:
一、我不稱讚學生的外表
有些父母會把幼小的女兒打扮得很漂亮,頭髮綁得美美,每星期穿著不一樣的蓬蓬公主裙,頭上還戴著一個小皇冠來上課。但穿得再美麗,我絕不對她們說:「哇!可愛啊!漂亮啊!美麗啊!」
課室不是選美的舞台。我不想學生們的心靈建立在外表上,內心卻是空洞的。沒有被李老師稱讚漂亮的孩子,心裡會怎麼想呢?以後她們也要打扮漂亮來上課嗎?父母若沒這經濟能力呢?
.
某小一生喜歡打扮清涼,總穿著牛仔熱褲和無袖露臍裝。她向我喊冷,被我狠狠地訓:「妳來上課,妳知道課室有冷氣,為什麼妳沒有穿好來或帶外套?妳看老師也沒穿妳那樣的衣服,妳的朋友也沒有。每個星期老師在講課,妳冷到分心,又一直打斷老師的課喊冷。那妳告訴老師,這是妳的問題還是李老師的問題?」
她默默地說:「我的問題。」
「是妳的問題,妳就自己去解決,不要把妳的問題推給老師,妳這樣是很自私的。」
那天下課,我提醒她母親讓孩子帶外套上課。她母親得知後,就說:「哎呀,她啦,每次都要穿成那樣,說那樣才美!」
「媽媽,孩子不懂,需要家長的提醒。我已告訴孩子了,請媽媽協助。」
那也是那小女孩在我課堂上,最後一次喊冷了。
.
那天是新學年的第一堂課。
這小孩躲在課室門外,無論媽媽怎麼勸和哄,她都一直哇哇大哭,不肯踏進課室。所有的孩子都已就座,唯獨她。我看著她那嬌小的身影,心想要上課了,總得想個辦法。
我走到門外,伸出我的手,說:「下午好,我是李老師。妳可以告訴我妳叫什麼名字嗎?」
孩子一把鼻涕,一把淚地說出自己的名字。我便驚呼:「XX,哇!妳知道嗎?妳的頭髮好漂亮啊!卷卷蓬蓬的!李老師好喜歡啊!是媽媽幫妳梳頭嗎?還是妳自己梳?」
就這樣,一問一答中,我慢慢地把孩子牽進課室了。那是我第一次,也是最後一次稱讚她的外表。我是真心覺得她的自然捲髮很漂亮。據聞,這孩子到別班補課時,還是會哭得唏哩哇啦,唯獨來我班。她自己也說不上為什麼。我想,也算是我們師生間的一種五行的緣份。
..........................
二、我注重孩子的禮儀
某次有位同事說,助我的課是一種享受,因為學生的秩序好,功課也好。
我要求孩子進到課室,要向老師打招呼 (很多都不會),上課時不許講話,也不準以英語和同學溝通,交上作業,要放整齊。要上廁所,要先站好才問老師:「李老師,請問我可以上廁所嗎?」而不是一邊拉著褲子,一邊嚷嚷:「我要去廁所!」
禮貌,是最容易行的善,也是我們人類最初學的善。
在這方面,我很有原則。同事問我,為什麼注重學生們的體統和禮貌?
我說,這才能製造一個好的學習環境,對老師來說,教書愉快,對小朋友來說,學習也愉快。懂得說謝謝,懂得說對不起,懂得謙讓,可以促進人與人之間的關係。將來他們長大後,我希望他們好的禮貌,能為他們贏來好的人緣,工作起來,很多事情會比較順利。
..........................
三、我對能力強孩子的要求
每一個班上,都會有些小朋友天資聰穎,一教就會。完成功課彷彿電光石火般的速度。
問題是,年紀小小就比同學們卓越時,會忽略了互相幫助的重要。
有一次,一位已完成功課的學生被我安排去協助班上較弱的同學。她教到一半時,發出很不耐煩的聲音,馬上被我喝止。
「妳也會有做錯功課,或不會做功課的時候,李老師每一次都教妳,有沒有這樣地喊過妳?」
她扁著嘴搖搖頭。
「那妳為什麼沒有學習老師教導的態度,去幫助妳的同學?」
她說不出話。
「妳很聰明,老師很開心,妳的學習能力很強,但老師希望妳的聰明不只是為自己,也能夠去幫助比妳慢的朋友,就好像老師用我們的聰明來幫助你們,大家一起進步,這樣的聰明才是最厲害的。」
天賜於你大能力,你就要學會擔當比較大的責任,種下善因,將來依舊有這因緣能有大智慧。
..........................
這十多年來,教了兩百多個學生,遇到很多不同類型的父母和莘莘學子。我當然也曾被一些孩子推倒,抓傷,甚至大聲吼叫,也曾親眼看到同事被學生用鉛筆挫傷手掌,鮮血淋漓,嚇得我在那兒大呼小叫。
很多父母有空生,沒空教,沒能力教,這是事實。我無法用我的玄學本領來改善他們的家庭問題,雖難免有遺憾,但在四面牆的課室裡,我盡我教書的能力,幫助家長們培育他們的孩子。
無論是客人還是小朋友,在我心中,從來都沒有壞學生,只是我還沒找到最適合的教導方法而已。
今年我遇到很多很棒的老師,都很努力地貢獻給小朋友。感恩有她們的陪伴,也很感謝父母們這一年裡送給我的禮物。
我們都是人類靈魂的工程師,大家再接再厲,一定能賦予孩子們一個非常健康的生命成長過程,讓他們擁有既美好又有意義的回憶。
.....................................................
"Teacher Lee, why do you never get angry? I must learn spiritual cultivation from you to learn your patience!"
Last week, a colleague adorably said that to me out of the blue.
I have been teaching for 11 years unknowingly. Teaching my clients and young children are not very different. Both are equally clueless, both need the guidance of an experienced teacher. Some children also turn out to be more sensible than adults. In this process of guiding, when I am strict, whether the clients or students can accept the teachings, will depend on their trust in me and their personal learning attitude.
As a teacher, adaptability and spontaneous reaction are very critical. And these are the three matters that I am very principled in:
1) I do not praise the outer appearance of my students.
Many parents will doll up their daughters for class. Some little girls will come with fanciful braids and in different princess frocks every week. There are some who even wear a sparkling tiara. No matter how prettily dressed they are, I never exclaim at them, "Wow, how cute! How pretty! How beautiful!"
A classroom is not a stage for a beauty pageant. I do not wish for the young children to build a strong mindset based on external appearances, and have an empty heart. For the children who do not get praised on their appearances by me, what would they be thinking? What if they too wish to dress up next time? What is going to happen if their parents do not have the financial ability to support their vanity?
.
One P1 girl liked to dress in denim shorts and sleeveless cropped tops. Very often, she would complain of coldness. Once I got very stern and told her, "You know that the classroom is air-conditioned. Why did you come to class without a jacket? You do not see me dressed like you, your classmates do not either. Every week, you would get so cold that you cannot focus in class and would interrupt me often with your complaints of coldness. Tell me, is this a problem you or Teacher Lee created?"
She replied quietly, "I created."
"Since you created this problem, then you have to solve it yourself. Do not push your problem to me. That is very selfish of you."
That day after class, I reminded her mother to pack a jacket for her. After knowing what happened, her mum said, "Aiyah, she lah, always want to dress like that, say like that then pretty."
"Madam, the kid does not realise that, so she needs the reminder from her parents. I have already spoken to her and I seek your assistance."
That was the last time the little girl ever complained of coldness in my class again.
.
It was the first lesson of a new academic year.
This child hid beside the classroom door. Regardless how her mother advised or coaxed her, she cried non-stop, refusing to step inside the class. All the kids were already seated, sans for her. I looked at her minute figure, and looked at the clock. The class got to start soon. I had to think of a way.
I walked out of the classroom and stretched out my hand, "Good afternoon, I am Teacher Lee. Can you tell me your name?"
In between her blubbers of tears and mucus, the child told me her name. I exclaimed, "XX, wow! Do you know that your hair is very pretty? It's curly and bouncy! Teacher Lee likes it a lot! Did Mummy comb your hair for you, or did you do it yourself?"
Just like that, in our mini Q&A, I slowly led the child into the classroom. That was my first and last time complimenting on her looks. I sincerely do think she has really pretty natural curls. From what I heard, when this child goes for make-up lessons in other classes, she would still cry like a baby, except for my class. She couldn't tell me why either. I guess, this is an elemental affinity of our teacher-student bond.
..........................
2) I value manners in my students
A colleague once told me that assisting me in my class was an enjoyment, as the class had good order and the children could do their work well.
I insist that children must greet the teachers when they enter the classroom (Many don't). They are not allowed to talk during lessons, and definitely not in English. When they submit their work, they have to do it neatly and not throw it onto the teachers. If they wish to go to the restroom, they must stand properly and ask, "Teacher Lee, may I go to the restroom?", and not grab on to their pants and yell, "Teacher, I want to go toilet!"
I am very principled on this, and my colleague asked why the extra emphasis on propriety and courtesy?
Courtesy is the very first form of kindness that we humans learn, and it remains as the easiest kind deed to do.
My reply was: so that we can create a conducive learning environment, that the teachers enjoy teaching in and the children revel learning in. Knowing how to say thank you, sorry and giving way can enhance inter-personal relationships. When these children grow up, my hope is that with their good manners, it pave the way for better relations with people, and life will be much easier for them at home and at work.
..........................
3) I have expectations towards children of stronger abilities
In every class, there will be some children that are especially smart. They learn fast and finish homework at the speed of lightning. Problem is, when they are better than their peers at a young age, they do not always understand the concept of helping one another.
Once, I asked a student who had finished her work to help her weaker classmate. Halfway through, she made loud exasperation sounds and I immediately put a halt to her behaviour.
"There will be times when you do your homework wrongly or do not know how to do. And every time when I teach you, have I ever shouted at you?"
She pursed her lips and shook her head.
"Then why did you not learn my teaching attitude to help your classmates?"
She could not say a word.
"You are very smart and I am happy that you have strong learning ability. However, I hope you do not use your cleverness only for yourself, but also to help your friends who are slower than you. Just like how we teachers use our cleverness to help all of you, so that everyone can improve themselves together. Such cleverness is the most amazing kind."
When Heaven bestows great abilities onto you, you have to learn how to shoulder greater responsibility. As you plough these seeds of kindness, you then regain the affinity for great wisdom even in your next rebirths.
..........................
Having taught 200+ students in over a decade, I have met many different types of parents and children. In this journey of teaching, I have had students who pushed me down with force, scratched me and bellowed at me. I once witnessed a fellow teacher, who had her palm stabbed by a student with a pencil. It was somewhat an accident, but still...
Many parents have the time to give birth to children, but do not have the time and ability to teach. That is a fact of reality. It is always with a slight regret that I cannot use my Metaphysics ability to help them manage their domestic issues, but within the four walls of a classroom, I do my best to help parents groom their children.
Be it my clients or these young children, in my heart, there is never a bad student. Sometimes, it is just that I have yet to find a teaching method that is most suitable for them.
This year, I met many great teachers who are working very hard to contribute to the children. I am thankful to have their help, and also thank you to the parents who have showered me with gifts this year.
We are all engineers of the human soul. Let's work hard so that we can give the children a very healthy growing up process, and that their childhood memories will be beautiful and meaningful.
what is baby talk in relationships 在 Roundfinger Facebook 的最佳解答
1
ผมไม่ค่อยมีรูปถ่ายกับแม่ รูปนี้ถ่ายเมื่อสองเดือนก่อนในวันที่รู้สึกว่าตัวเองผิวเนียน เพราะไปถ่ายรายการแล้วเขาแต่งหน้าทาแป้งให้ นั่งลงข้างแม่ก็เลยสะกิดว่า-มาถ่ายรูปกัน เราไม่ค่อยมีรูปถ่ายแบบตั้งอกตั้งใจด้วยกันสักเท่าไร แม่เป็นคนไม่ชอบถูกถ่ายรูป และผมอาจติดนิสัยนั้นมาด้วย บ้านเราจึงเป็นบ้านที่มีรูปของพวกเราน้อยเหลือเกิน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าความทรงจำที่มีต่อกันจะน้อยตามจำนวนรูป
ทุกวันแม่ เมื่อได้นั่งดูภาพแม่ๆ ของเพื่อนพ้องน้องพี่ ผมมักรู้สึกเสมอว่า ทำไมแม่ของคนอื่นเขาเยาว์ว...
Continue Reading1
I don't have a lot of photos with my mom. This photo was taken two months ago. On the day that I felt like I had smooth skin because I went to take a show. He made up and put powder to sit down next to my mom. So mom poke me - let's take a No matter how much you don't like to be photographed and I may be addicted to that habit. So our house is a few pictures, but that doesn't mean the memories are less as many photos.
Every day, mother, when I sit and see the photos of mother of friends and sisters. I always feel why other people's mother is so young. My mother used to be young. But after many times of disease comes to say hi to many times and many diseases, mother is like being hit. Sucking my life energy but mother's eyes are always bright when listening to me tell you about this story.
Yes, I am a little jealous of my friends. In the corner that they and mom may have a long time left in this world. This is not the cuddle auspicious story when I tell new technology to dad and mom. I told you that in ten years - twenty years, the world will change like this. Dad and mom will say that time, dad will be in another star.
We are old enough to accept and know the fact that humans have limited time. Love and relationships are limited.
Even I don't think that's a concern between us. As long as breakfast, we still drink coffee, crackers, and talk to each other.
We can't stop flowers from wither, but when we spend time with flowers, the age of flowers looks longer -- yes, quality time
...
2
I need to ask mom to talk more often because my mom asked me to talk less. Your age has arrived at the age where the brain is getting tired. Some doctors may call it dementia. The way is to encourage your brain to work. Review memories both old and new. Put new stories for your brain to think, analyze, digest.
Sometimes I accidentally think that I want my mom to give birth to me when she was younger, but I think it's good because I like how my mother raised me at the age. If you were younger, I was raising me, I might be a boy. Another personality can be.
There are many details of mom's change that all of us in the house need to learn, adapt and understand. But I won't tell you about this in public. You will be shy
Compared to mothers at a younger age, we may see that these things are ' not normal ' but I think it is normal for a human being who brings his body, brain and heart to near eighty years old. It's normal -- that people around you must be. Adapt, not take him earlier as 'normal' and want him to be like that. No change.
Mom walks slower, think slower, talk less. The jealous thing is that mom sleeps more often. Sleep most often in the house. If there is an Olympic Match, you should get a medal because even if she is lifting a cup of coffee cup of coffee, mom can sleep.
I often tease my mom by snap my fingers or call mom's name and say " are you sleeping like a teacher calls a student behind the room. Mother will cringe and make a shy face - no, just close my eyes for a second.
...
3
When everyone adjusts open arms to receive ' new mother ' at this age, we all found our own ' new identity ' as well. Dad became a calmer. My sister became a caretaker of everything. I became the one. Keep stimulating my mother's brain and body. I touch my mother's body more. Squeeze massage the confusing hands to relax. Hug Mom every morning and every morning before leaving home and never abandon what we have done regularly since we were young is kiss each other. Every time before disband to do each person's duty, morning and night, I know that this is how to refuel mom back to have a full tank of oil again. and no matter how old you are, your cheeks are soft, never change.
Now mother is like a tree that everyone in the house cherish. The more fragile the more fragile the heart of the house is slowly getting softer and softer.
Like Mom teaching us the last lesson by new way, not teaching with words like you did, but teaching by using mother as a teaching media.
This lesson, mother teaches us to have a gentle heart, reduce self centered on judging others. Have an open mind, understand, take care of self-love and in others the best.
Mom taught me that humans are fragile and need a gentle touch, not only to touch the body if it includes touching the heart.
Yes, mom makes our hearts more soft through the changes in this age of my own age.
...
4
Yesterday our family went to lunch together like every day. Mom like we do often. But before mom took me and my sister to eat. Now my sister and my sister took mom to eat.
While driving home, my mom told me, " it rains often. Don't drive fast this is what mom reminds me about when I sit on the car until one day mom didn't get in the car and it rains. I might hear it. Mother's voice floats in the head
There are many things that mother taught me who to go to pick up something on his hand. or if you work with someone, don't think about anything fussy. Don't think about him. Think about what you can give him and more. Mom said the same sentence between us drinking coffee for over twenty years. If Milo Ovaltine in childhood, it's over thirty years. These things always come up in some times.
Yesterday my mom told me that mom saw Emma coming to " Emma's house. It's mom. I asked her how is Emma. She said she looks fine. I asked. Did you talk about anything? Mom said she didn't talk about anything but I'm glad that Emma is fine.
...
5
Yesterday, when I walked out of the restaurant while I was leash my mom, I suddenly lost it. I was shocked. I tried to grab my mom's arm. Luckily it didn't hit anything serious. We all held mom up. Mom said she said she would like to sit down for a while. Not long I can stand up.
I may be shocked to think that the mother who used to walk eloquent. Why did you fall so easily? I asked mom if she was shocked. Mom said she was not shocked. She fell like this often and I was surprised by the answer. Of course I was worried and funny. One thing I know. It's always good. When mother has a problem. Mom always says that she's okay because she doesn't want kids or dad to worry.
Mother is the last one who thinks of herself
When I ask mom what mother's day I want to eat, the answer is - ehhh what do you want to eat?
When I held my mom up after falling, I thought about my childhood picture. When my mom was leashed me and I stumbled. Mom was the one who pulled my arm up and made a Chinese spell "hapo" which would translate Thai "Oh, it doesn't hurt baby" the picture is so similar. We just switched roles and it's a little different that when I was young, I fell down, but my mother had no tears.
...
6
I wrote to my mom with regards. Sounds funny what I miss. I just went to eat together and I'm actually about to have coffee with my mom after writing this journal.
But I really "miss" my mom.
It must be difficult to explain what missing means. I miss you. When you were stronger. I miss you when you went anywhere with nothing to worry about. I miss you when you were talking to me. I miss you. I miss you. When Mom was more fierce and looked at me in things and... I miss you now when I thought you wouldn't have coffee with me like we did all our life.
Someone told me that my parents never left us. They are in us. I may meet mom some rainy days. I may see mom some morning that I pick up crackers out of the can because I ate this snack with Milo Ovaltine since I was a little kid. This is the one who broke this crispy snack into a cup. When it was soft, it was soft, it was delicious. I might meet my mom while working with someone and got my problem. I may meet mom on a bad day with life, which my mother always tells me, " it's like this. If you don't do anything, there is no problem. If you do, you do, there will be
And I may meet my mom on the day when I feel weak, not confident in myself. Mom may stand and smile somewhere and tell me "ehhh can do it"
That's it. It's missing something like this.
Luckily mom is still sitting there at the same coffee table today.
And this morning I still have a chance to have coffee with mom
I still kiss my mother's cheeks and I still get her cheeks.Translated
what is baby talk in relationships 在 Roundfinger Facebook 的最佳貼文
สำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่านเมื่อเช้าครับ :)
น้อง-พี่-ที่รัก:
รักกันไม่ได้แปลว่าจะต้องชอบกันทั้งหมด
(เขียนถึงเนื้อหาบางส่วนในภาพยนตร์)
---
1
ครั้งหนึ่งที่ป๊ากับพี่สาว (ซึ่งผมเรียกว่า แจ้) มีปากเสียงกัน ผมพยายามพูดอะไรบางอย่างให้สองฝ่ายคืนดี หายโกรธ ยกเหตุผลต่างๆ นานา สิ่งที่พี่สาวผมบอกกลับมาก็คือ "แกไม่ต้องยุ่งหรอกน่า เค้าอยู่กันมาเป็นสิบๆ ปีแล้ว เดี๋ยวมันจางลงก็กลับมาคุยกันดีๆ เหมือนเดิม แค่ยังไม่ใช่ตอนนี้" และคำที่ผมจำได้แม่น "ไม่ต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ คนในบ้านทะเลาะกันมันเป็นเรื่องปกติ"
...
2
เมื่อวานได้ดู "น้อง-พี่-ที่รัก" โดยมิได้คาดหวังว่าหนังจะเน้นความสัมพันธ์ของพี่ชาย-น้องสาวขนาดนี้ แต่ยิ่งนั่งดูไปมากเท่าไรก็ยิ่งคิดถึงตัวเองและพี่สาวมากขึ้นเท่านั้น
ถามว่าหนังสนุกไหม ตอบว่า-มาก มีมุกให้หัวเราะเกลื่อนกลาดไปทั้งเรื่อง มุกส่วนใหญ่น่ารัก โดน และไม่กริบ น่าจะเพราะการแสดงที่แสนจะพลิ้วของซันนี่และญาญ่า โดยเฉพาะซันนี่ที่เล่นแบบลืมไปเลยว่าตัวเองหล่อ จากสเต็ปของฮิวจ์ แกรนท์ เรื่องนี้เขาได้ข้ามไปสู่สเต็ปของจิม แคร์รีย์เป็นที่เรียบร้อย แต่นั่นแหละ-หนังเรื่องนี้มีมากกว่าความสนุก และอยากชวนไปดูกันเยอะๆ ครับ
ที่คิดถึงตัวเองกับพี่สาวเพราะหนังแสดงให้เห็นถึง "ความต่าง" ระหว่างสองคนนี้แบบสุดขั้ว พี่ชายก็ไม่เอาไหนได้แบบสุดๆ ไร้ระเบียบ เละเทะ เรื่อยเจื้อย เอาตัวรอดด้วยความกะล่อนไปวันๆ ตรงข้ามกับน้องสาวที่เป๊ะ เรียนเก่ง การงานดี กีฬาเลิศ ชีวิตสองคนนี้เหมือนฟ้ากับเหว
ผมกับพี่สาวไม่ได้ต่างกันขนาดนี้ แต่ก็มีส่วนคล้าย ผมค่อนไปทางไร้ระเบียบ รักอิสระ ขณะที่พี่สาวเรียนเก่ง มีระเบียบกับชีวิต ซึ่งผมคิดว่าพี่น้องส่วนใหญ่มักจะมี "ความต่าง" ในแบบของตน
...
3
มีคำพูดว่า "เพื่อนคือญาติที่เราเลือกได้เอง" กลับกันคือ "พี่น้องคือเพื่อนที่เราไม่ได้เลือก และเลือกไม่ได้" เกิดมาก็มีไอ้คนคนนี้อยู่ร่วมบ้านกับเราแล้ว ไม่ว่าจะเป็นยังไงเราก็ต้องใช้ชีวิตกับมันไปอีกหลายปี เผลอๆ ก็อาจจะทั้งชีวิต
เปลี่ยนคนก็ไม่ได้ เลิกคบหากันก็ไม่ได้
เชื่อเหลือเกินว่าบ่อยครั้งที่พี่หรือน้องจะคิดในใจว่า "ถ้ากูเปลี่ยนพี่น้องเป็นคนนั้นคนนี้ได้คงดี" แต่ประเด็นคือ-มึงเปลี่ยนไม่ได้ไงล่ะ
"พี่-น้อง" จึงเป็นความสัมพันธ์ประหลาด ไม่ได้เลือกคบกัน แต่ต้องทนกันไป ไม่ได้ชอบกันแต่ต้องอยู่กันไปแบบทู่ซี้ แล้วไอ้ความอยู่ด้วยกันนานนี่เองแหละที่สร้าง "ความผูกพัน" ขึ้นมา กระทั่งกลายเป็นความสัมพันธ์รสปะแล้ม คือ "ไม่ได้ชอบมึง แต่รักมึงนะ"
...
4
ในครอบครัวที่พี่หรือน้องคนใดคนหนึ่งมีบุคลิกที่ชัดเจน สุดโต่งไปทางใดทางหนึ่ง อีกคนจะกลายเป็นด้านตรงข้ามกับคนนั้นไปเลย
พี่-น้องคือกระจกกลับด้านของกันและกัน (ส่วนหนึ่งเป็นเช่นนั้น)
ความที่อยู่ด้วยกันมานาน พี่น้องเป็นความสัมพันธ์ที่ "เปรียบเทียบ" กันโดยไม่ตั้งใจ แม้ปฏิเสธแต่ก็อดไม่ได้หรอกที่จะเปรียบเทียบ บางทีการเปรียบเทียบนี้อยู่ลึกจนเราไม่รู้ตัว แต่มันมีอิทธิพลต่อ "ความเป็นเรา" มหาศาล
หากพี่เป็นเด็กเรียน ตอนแรกน้องจะพยายามฮึดสู้ แต่ถ้าทำได้ไม่ดี น้องจะเฉไปเอาดีทางอื่นทันที เช่น กลายเป็นคนบ้ากีฬา บ้าศิลปะ เล่นเกม หรืออะไรสักอย่างที่ไม่เกี่ยวกับการเรียนในใบเกรด
หากพี่เจ้าระเบียบมากๆ น้องจะดื้อด้าน แหกกฎ หากน้องขยัน พี่อาจทำตัวกลับกันคือนั่งๆ นอนๆ สบายๆ หากน้องไปทางบุคลิกดี สำรวมเรียบร้อย พี่อาจหนีไปทางตลกโปกฮา และอื่นๆ อีกมากมาย ลองมองพี่น้องรอบตัวก็จะเห็น "กระจกกลับด้าน" เช่นนี้จำนวนไม่น้อย
เราต่างมีอิทธิพลต่อกันและกัน
พูดอีกอย่างคือ "เราต่างสร้างตัวตนของอีกคนขึ้นมา"
ซึ่งบ่อยครั้งไม่ได้สร้างให้อีกคนเหมือนเรา แต่กลับสร้างให้อีกคนแตกต่างจากเรา เพราะเขาต้องการ "หนี" ไปอีกทาง ไม่ให้ซ้ำทางพี่ ไม่ให้ทับทางน้อง
พี่-น้องจึงเป็นโจทย์แรกๆ ของชีวิตที่เราต้องเจอ โจทย์ที่ว่าเราจะ "เอาดี" แบบไหนบนเส้นทางตัวเอง หากสู้กับอีกคนหนึ่งบนทางเส้นนั้นไม่ได้ ยังเหลือทางไหนให้ไปอีก แล้วการหาทางออกเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่านี่เองที่หล่อหลอม "ตัวตน" ของเราขึ้นมาให้เป็นแบบที่เราเป็นตอนโตขึ้น
และการกลับด้านเช่นนี้เองที่ค่อยๆ สร้างความเป็น "คู่ตรงข้าม" ขึ้นมาในตัวเราสองคน ค่อยๆ ถ่างเราห่างจากกัน ค่อยๆ ทำให้เรามีโลกคนละใบ และเป็นไปได้ว่า--ค่อยๆ ทำให้เราเข้าใจกันและกันน้อยลงเรื่อยๆ
...
5
มองไปที่พี่ เราจึงเห็นว่าเขาอยู่บนโลกอีกใบหนึ่ง เราเป็นมนุษย์คนละดาวที่ถูกเสก (หรือสาบ) ให้มาอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน
โจทย์ที่สองที่คนมีพี่น้องค่อยๆ เรียนรู้ตั้งแต่ตอนเป็นวัยรุ่นไปจนถึงเป็นผู้ใหญ่ก็คือ แล้วเราจะอยู่ร่วมกับ "มนุษย์คนละดาว" อย่างไรให้มีความสุข การจะได้มาซึ่งคำตอบของโจทย์นี้ บางคนใช้เวลาทั้งชีวิต
ราวกับว่าเรามีพี่มีน้องที่ต่างกันก็เพื่อให้เราได้เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับคนที่แตกต่าง (มากน้อยก็ว่ากันไป) หนีไปไหนไม่ได้ ตัวอาจแยกจากกันบางเวลา แต่หัวใจมันผูกกันไปแล้ว
ไม่ชอบมัน แต่รักมัน
นี่คือแบบฝึกหัดความสัมพันธ์ในแบบที่ "คู่รัก" มอบให้ไม่ได้ เพราะความสัมพันธ์แบบคู่รักนั้นพร้อมจะ "บอกเลิก" กันได้เมื่อถึงจุดที่ทนไม่ไหว แต่พี่น้องจะไม่ยอมให้ความสัมพันธ์ไปถึงจุดนั้น เพราะเราต่างรู้กันว่าเราไม่มีวันเลิกเป็นพี่เป็นน้องกัน หรือหากต้องเลิกเป็นจริงๆ มันคงเป็นเรื่องที่น่าเศร้าที่สุดเรื่องหนึ่งในชีวิต เป็นแผลเป็นที่เหลือบไปเห็นทีไรก็เจ็บแปลบขึ้นมาทุกครั้ง
เราจึงประคับประคอง "ความต่าง" ด้วยทุกวิถีทางที่คิดออก
...
6
เช่นนี้แล้ว การเป็นพี่น้องจึงไม่ใช่ความสนุกสวยงามแบบภาพฝัน ซึ่งหนังเรื่องนี้ก็ดีเหลือเกินที่ไม่ตอกย้ำภาพฝันนั้น หากมันคือการ "ทำงาน" แบบหนึ่ง เป็นการทำงานทางด้านจิตใจที่จะยอมรับและยอมรักคนที่แตกต่างจากเราได้ด้วยหัวใจ มิใช่ด้วยการตัดสินพิพากษาเขาด้วยมาตรฐานส่วนตัว
เราจะรักพี่หรือน้องเราได้ก็ต่อเมื่อเราไป "ยืนในรองเท้าของเขา" สวมรองเท้าเขา มองชีวิตจากมุมของเขา เงื่อนไขของเขา ประสบการณ์ที่หล่อหลอมมาของเขา แล้วจึงจะเข้าใจว่าทำไมเขาเป็นแบบนั้น ทำไมเขาคิดเช่นนั้น แล้วเราอาจต้องประหลาดใจด้วยซ้ำว่า ที่เขาเป็นแบบนั้น ส่วนหนึ่งก็เพราะเราเป็นแบบนี้
ความเข้าใจจะเกิดขึ้นเมื่อหมั่นสลับรองเท้ากันใส่ หมั่นแลกจุดยืนของกันและกัน แล้วเราจะไม่ตัดสินการกระทำของพี่หรือน้องด้วยจุดยืนของเราฝ่ายเดียว (เหมือนที่ "พี่ชัช" ในเรื่องตัดสินการช่วยเหลือของน้องสาวด้วยมุมมองของตัวเองในวันแต่งงาน)
พี่น้องเปิดโอกาสให้เรา "แลกรองเท้า" กันบ่อยกว่าความสัมพันธ์แบบอื่น ที่พร้อมจะให้อภัยน้อยกว่า
หลายครั้งผมคิดว่า ของขวัญมีค่าที่สุดที่พี่น้องจะมอบให้แก่กันไม่ใช่ข้าวของเลอเลิศอันใดเลย หากคือการให้อภัยกันด้วยหัวใจที่ไม่ติดค้าง อ้าแขนออกแล้วบอกว่า "ฉันโอเคกับความเป็นแก" แม้ในใจเราอาจอยากให้เขาเปลี่ยนแปลงไปในทางที่เราคิดว่าน่าจะดีกว่าที่เป็นอยู่ แต่นั่นอาจเป็นเพียงการตัดสินจากมาตรฐานส่วนตัวก็เป็นได้ การโอบกอดในสิ่งที่เขาเป็นนั้นอาจมีค่ามากกว่าการพยายามหยิบยื่นสิ่งที่ (เราคิดว่า) ดีให้แก่เขาด้วยซ้ำไป
...
7
ผมชอบที่หนังไม่ได้จบที่การเปลี่ยนแปลง "ตัวตน" ของพี่หรือน้อง ทั้งสองยังเป็นแบบที่ตัวเองเป็น คนเราไม่ได้เปลี่ยนกันง่ายๆ
พี่น้องในเรื่องไม่ได้เปลี่ยน "ตัวตน" หากเข้าใจมากขึ้นว่าเราควรเป็นพี่น้องกันด้วยความรู้สึกแบบไหน
เปลี่ยนจากการแบกรับน้ำหนักของการเปรียบเทียบ จับจ้องแต่ความต่าง ก่นด่าในสิ่งที่อีกฝ่ายเป็น ให้กลายเป็นความปรารถนาดีต่อกัน
ใช่, ปรารถนาดีต่อกัน--เราอาจมีกันและกันเพื่อเรียนรู้สิ่งนี้
เราสามารถปรารถนาดีต่อกันได้โดยไม่ต้องถูกใจอีกฝ่ายไปเสียทุกเรื่อง และถ้าเราปรารถนาดีต่อเขา อยากเห็นเขามีความสุข เราอาจต้องยอมบางอย่าง เราอาจไม่จำเป็นต้องพยายามเปลี่ยนแปลงเขา เราเพียงดำเนินชีวิตข้างกันด้วยหัวใจที่เปี่ยมความคาดหวังให้อีกคนหนึ่งมีความสุขที่สุด
นี่คือบทเรียนเรื่อง "ความปรารถนาดีอย่างถูกวิธี" ที่พี่น้องสอนเรา
สิ่งที่พี่ชัชพูดกับหลาน (ลูกชายของน้องสาว) ในตอนท้ายเรื่องว่า "เป็นพี่แล้วนะ รักน้องให้มากๆ นะ" นั้นมีความหมายลึกซึ้งเมื่อตัวเขาเองได้ผ่านรอยปริแยกแห่งความสัมพันธ์ของพี่น้องมาแล้ว
"รักน้อง" นั้นแน่นอนอยู่แล้ว แต่ "รักยังไง" ต่างหากที่เราต้องใช้เวลาเนิ่นนานกว่าจะเรียนรู้
...
8
หลังจากนั้นไม่กี่วัน พี่สาวก็ซื้อกับข้าวอร่อยๆ มาฝากป๊า แล้วทั้งครอบครัวก็นั่งล้อมวงกินข้าวพูดคุยกันตามปกติ
บ้านเรากลับมาเป็นปกติอีกครั้ง แต่จะว่าไปก็น่าถามถึงความหมายของคำว่า "ปกติ" มันอาจเป็นแบบที่พี่สาวหรือแจ้ของผมบอกไว้ก็เป็นได้ว่า การทะเลาะกันก็เป็นเรื่องปกติอย่างหนึ่งของคนในบ้าน
เราอาจทะเลาะกันเพื่อเรียนรู้วิธีที่จะอยู่ด้วยกัน ให้เราค่อยๆ สอบผ่านวิชา "ความปรารถนาดีอย่างถูกวิธี" ไปทีละขั้น เหมือนกันกับความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพี่สาว ทุกวันนี้เราก็ยังเป็นมนุษย์คนละดาวซึ่งถูกเสก/สาบให้มาอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน ไม่ได้ลงรอยไปเสียทั้งหมด แต่ยืนยันได้ว่าเรารักกันเสมอ
นี่คือสิ่งที่พี่สาวคนละดาวสอนผมโดยที่เธอไม่ได้พูด แต่ความสัมพันธ์บนความต่างอันยาวนานบอกใบ้ความลับของชีวิตบางอย่างกับผมว่า "การที่เราจะรักใครสักคน เราไม่จำเป็นต้องชอบทั้งหมดที่เขาเป็น"
ซึ่งความลับนี้อาจไม่ได้ใช้ได้เฉพาะกับ "พี่-น้อง" เท่านั้น
...
9
ผมกับพี่เคยมีช่วงเวลาที่เราห่างจากกันและหยุดพูดคุยกันไป แต่แล้ววันหนึ่งเราก็กลับมาคุยกันอีกครั้ง
ความสัมพันธ์ของพี่น้องบางคู่ไม่หวานหอมหรอกครับ ใครที่มีความสัมพันธ์ราบเรียบกับพี่น้องก็นับว่าโชคดี แต่ผมเองก็คิดว่าตัวเองโชคดีอีกแบบหนึ่ง
ผมได้รู้จักความรักที่มีรสขม และผมก็เชื่อว่าพี่สาวของผมก็ได้ลิ้มรสนั้นจากความรักระหว่างเราเช่นกัน
ถ้าต่างกันขนาดนี้แล้วเรายังรักกันได้ ถึงวันหนึ่งบทเรียนนี้น่าจะแผ่ขยายพื้นที่หัวใจให้เรารักคนที่แตกต่างที่ต้องพบเจอในชีวิตได้อีกมากมายนัก
นี่อาจเป็นเหตุผลที่เราถูกเสกให้อยู่ในบ้านหลังเดียวกันมาตั้งแต่เด็ก
ผมรู้ดีว่าพี่รักผม และผมก็รักพี่ เราไม่ได้ชอบทั้งหมดที่อีกคนเป็น แต่เราค่อยๆ เรียนรู้ที่จะยอมรับในสิ่งที่เราไม่ชอบนั้น
ผมอยากชวนพี่ไปดูหนังเรื่องนี้ แต่ก็รู้ดีว่ามันคงจะดูแปลกๆ ยังไงก็เถอะ ผมเชื่อว่าถ้าพี่ได้ดูเค้าจะคิดถึงผม ฉากที่พี่น้องกอดกันตอนท้ายเรื่องคงแทนความรู้สึกระหว่างเราได้ดี
ระยะห่างระหว่างเรานั้นห่างกันมาก ขณะเดียวกันก็ใกล้ชิดกันมาก
จะมีความสัมพันธ์แบบไหนสอนเราได้เช่นนี้อีก
อย่าเชื่อว่าความรักจะมีแต่รสหวาน และอย่าเชื่อว่าความรักที่ไม่หวานนั้นไม่สวยงาม
มันสวยงามอีกแบบหนึ่ง
ก็เหมือนพี่หรือน้องของเรานั่นแหละ-เขาสวยงามในแบบเขา
และสิ่งที่เราควรทำที่สุดคือโอบกอดความสวยงามนั้น
#น้องพี่ที่รัก
#BrotherOfTheYear
Sister-Brother-Baby:
Love each other doesn't mean we have to like each other all.
(write to some content in the film)
---
1
One time dad and sister (which I call jae) got into an argument. I tried to say something to two sides. Good night. I'm angry. All the reason. What my sister said back is " you don't have to mess with me. They live together. For decades, it will fade. We will come back to talk well as usual. Just not now " and the words I remember " no need to make a big deal. People in the house fight is normal "
...
2
Yesterday, I watched "Brother-Brother-darling" without expecting the movie to focus on brother-sister relationship like this. But the more I sit and watch, the more I think about myself and my sister.
If you ask if the movie is fun. I say - there are jokes to laugh at. Most of them are cute and not grip. It should be because of sunny and yaya, especially sunny playing forgetful. Let's say he's handsome from this hugh grant step. He has already crossed to Jim Carrie's steps, but that's it - this movie is more than fun and I want to invite you to watch a lot.
I miss myself and my sister because the movie shows the difference " between these two extreme. My brother can't want to go anywhere. No mess. Keep going to survive with the day. The perfect sister. Good at studying, good job. Great Sports. These two lives are like sky and abyss.
Me and my sister are not this different, but there is a similar part of me. I am quite unorganized, free love while my sister is good at studying, organized with life, which I think most brothers always have "different" in their own way
...
3
There is a word that "friends are relatives that we can choose they are" brothers are friends that we didn't choose and can't choose I was born, there is this person in our house with us. No matter what, we have to live with it. Many more years, maybe my whole life.
I can't change people. I can't stop being in relationship.
I believe that I often think in my heart, "if I could change this person, it would be good" but the point is - you can't change.
" Brother-sister " is a strange relationship. We don't choose to be together, but we have to endure each other. We don't like each other, but we have to live together for a long time that created " Bond " until it becomes a relationship. And it's " I don't like you but I love you
...
4
In a family where one brother or brother has a super clear personality. The other will become the opposite side of that person.
Brother-sister is a mirror back to each other's side (part of them)
Being together for a long time. Brothers is a relationship that " Compare " unintentionally. Even in denial, we can't help but compare. Sometimes this comparison is so deep that we don't realize, but it influences " US "
If you were a student, at first, you would try to fight. But if you didn't do well, you would go to get good things right away, such as becoming crazy, Sports, crazy, art, game or something that is not about studying in grade card.
If your brother is very organized, you will be stubborn and break the rules. If you are diligent, you may act back. Sit and sleep comfortably. If you go to a good personality, you may run away from the funny way. Funny way, and more. Let's see brothers around. I will see a few "mirrors" like this.
We all influence each other.
Another saying is " we all create one another's identity
I often don't create another person like us, but it makes another person different from us because he wants to "run away" the other way, not to repeat the way. I won't let you over the way.
Brother-sister is the first problem of our life that we have to find. What kind of "we will" do on our path. If we can't fight with another person on the road, there is still any way to go. Finding a solution like this over and over again. The handsome one who we are " to be the way we were when we were growing up.
And this kind of turning back that slowly creates the "opposite couple" in the two of us slowly spread us apart. Slowly makes us a different world and it's possible that -- slowly makes us understand each other less.
...
5
Look at my brother, I see that he is on another planet. We are human beings who are made (or) to be in the same house.
The second problem that people have siblings slowly learn from teenagers to mature. How can we live with "different stars" to be happy to get the answer to this problem. Some people spend their whole life.
As if we have different brothers, so that we can learn to live with different people (no matter how much we say). We can't go anywhere. We may be separated for some time, but our hearts are tied.
Don't like it but love it
This is the kind of relationship training that " couples " can't give because couples are ready to " break up " when it comes to the point where they can't stand it, but brothers won't let the relationship reach that point because we both know that we will never stop being brother. Sister or if you have to stop being, it would be the saddest thing in life. It's a scar that I see it, it hurts every time.
So we support "the difference" in every way we can figure out.
...
6
Like this, being a sibling is not a fun, beautiful dream. This movie is so good not to remind that dream. If it is to "work" a mental work to accept and love someone who is different from us with the heart. Not by judgement, judge him by personal standards.
We can only love my brother or brother when we go to "Stand in his shoes" wearing shoes. He looks at life from his angle. His condition. His handsome experience, then you will understand why he is like that. Why he thinks so. We may even be surprised that he is because we are.
Understanding will happen when switching shoes to exchange each other's stand and we will not judge the actions of brother or brother by one side. (like "brother chor cuddle hours" in judging sister's help with their own perspective in Wedding day)
Brothers open the opportunity for us to "exchange shoes" more often than other relationships that are less ready to forgive.
Many times, I think that the most valuable gift that brothers will give to each other, not a great thing. If it is to forgive each other with a heart that doesn't owe each other with open arms and say "I'm okay with you" even in our hearts, we may want him to change. In a way we think it's better than we are, but that may be just judging by personal standards. Embracing who he is is more valuable than trying to give him what (we think) is good.
...
7
I like that the movie doesn't end at changing "who" of both of you or sisters. It's still the way they are. People don't change easily.
Brothers and sisters don't change "who they are" if you understand what kind of feelings we should be brothers.
Change from carrying the weight of comparison, but the difference, cursing what the other is to be best wishes for each other.
Yes, wish for each other -- we may have each other to learn this
We can wish to be good to each other without liking the other. and if we wish to be good for him happy, we may have to give up something. We may not have to try to change him. We just live beside each other with a heart. Expectation for one another to be the happiest
This is the lesson about "best wishes" that brothers teach us.
What brother chor cuddle said to the grandchild (sister's son) at the end, "I am a brother now. I love you very much" is a deep meaning when he has passed the cremation of brothers relationship.
" love you " is for sure, but " how to love " is what we take a long time to learn.
...
8
After a few days, my sister bought some delicious rice for dad. Then the whole family sat around the band, eating and talking as usual.
Our house is back to normal again, but it's nice to ask about the meaning of " normal it may be the way my sister or jae said. Fighting is normal for people in the house.
We may fight to learn how to be together. Let us gradually pass the "best wishes" class. Same step by step with the relationship between me and my sister. Nowadays we are still human beings who are made / scalmed / scalmed in the same house. Not all the marks, but I can confirm that we always love each other.
This is what a different star sister taught me without saying, but a long relationship. Hints some secrets of life to me, "to love someone, we don't have to like all that they are"
This secret may not only be used with "Brother-sister"
...
9
My brother and I used to have a time when we were apart and stopped talking to each other. But then one day we came back to talk again.
Some brothers relationship is not sweet and fragrant. Anyone who has a smooth relationship with brothers is lucky. But I think I am lucky.
I have known bitter love, and I believe my sister also tasted it from our love.
If it's this different, we can still love each other until one day. This lesson should spread our heart space to love many different people who have to meet in life.
Maybe this is why we were conjured in the same house since we were young.
I know that you love me, and I love you. I don't like all that the other person is, but we slowly learn to accept what we don't like.
I want to invite you to watch this movie, but I know that it will look strange. I believe that if you watch it, they will miss me. The scene where brothers hug each other at the end, the story will replace our feelings.
The distance between us is so far apart, meanwhile, very close.
What kind of relationship can teach us like this?
Don't believe that love is only sweet and don't believe that love is not sweet.
It's beautiful in another way.
Just like our brother or brother - he is beautiful in his way.
And all we should do is embrace that beauty
#น้องพี่ที่รัก
#BrotherOfTheYearTranslated