“การฟื้นฟู ดูแล รักษา ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม
คือ สุดยอดแห่งบุญกุศล”
ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม มีคุณต่อมนุษย์และส่ำสัตว์สุดพรรณนา แต่บางยุค บางสมัย ผู้คนก็มีความเข้าใจผิดคิดว่า ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อมเป็นสัญลักษณ์ของความล้าหลัง ไม่ทันสมัย ในยุคเริ่มต้นการพัฒนาประเทศของไทย ผู้นำบางคนถึงกับสั่งให้โค่นต้นไม้ใหญ่ในวัด ในโรงเรียนทิ้ง เพื่อให้โปร่งโล่งเพราะมีทัศนคติว่า ต้นไม้ไพรพงเป็นสัญลักษณ์ของความล้าหลัง โดยเรียกสภาพล้าหลังเช่นนั้นว่า “บ้านป่า เมืองเถื่อน” ซึ่งที่ถูกนั้น ตัวการและตัวคนที่ทำลายธรรมชาติ ทำลายสิ่งแวดล้อมต่างหากที่กำลังแสดงความป่าเถื่อนล้าหลังและไม่พัฒนาออกมา
ความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติ ของสิ่งแวดล้อม
คือ สัญลักษณ์ของความเจริญ ของความทันสมัยของความมีการศึกษา และของความเป็นอารยชนผู้มีอารยธรรมที่สูงส่ง บ้านเมืองที่เจริญแล้วจริงๆประชาชนจะช่วยกันรักษาธรรมชาติ รักษาสิ่งแวดล้อม ปลูกสวน ปลูกป่า รักษาระบบนิเวศให้อุดมสมบูรณ์
คำสอนของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นชุดคำสอนที่เก่าแก่ที่สุดในโลก คือเป็นคำตรัสสอนเมื่อกว่า ๒๕๖๓ ปีมาแล้ว (+๔๕ ปี ก่อนปรินิพพาน)
ยังชี้ให้เห็นเลยว่า การเสริมสร้าง รักษา ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อมให้อุดมสมบูรณ์ เป็นบุญ คือ เป็นความดีงาม เป็นหนทางที่ควรดำเนิน เป็นประโยชน์
เป็นต้นธารแห่งความร่มเย็นเป็นสุขทั้งคืนทั้งวัน ข้อความใน “วนโรปสูตร” กล่าวถึงทัศนะอันแสนทันสมัยนี้ไว้ว่า
เทวดาทูลถามว่า
บุญย่อมเจริญ ทั้งกลางวันและกลางคืน
ตลอดกาลทุกเมื่อ แก่ชนเหล่าไหน
ชนเหล่าไหนดำรงอยู่ในธรรม
สมบูรณ์ด้วยศีลแล้ว ย่อมไปสู่สวรรค์
พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า
ชนเหล่าใดปลูกสวนอันน่ารื่นรมย์
ปลูกป่า สร้างสะพาน ขุดสระน้ำ บ่อน้ำ
และให้ที่พักอาศัย
บุญย่อมเจริญแก่ชนเหล่านั้น
ทั้งกลางวันและกลางคืนตลอดกาลทุกเมื่อ
ชนเหล่านั้นดำรงอยู่ในธรรม
สมบูรณ์ด้วยศีลแล้ว
ย่อมไปสู่สวรรค์อย่างแน่นอน
การศึกษา การสื่อสาร การเมืองการปกครองในยุคสมัยของเรา ควรจะต้องส่งเสริม สนับสนุน แนะนำให้ประชาชนทั้งคนรุ่นเก่า รุ่นใหม่ เกิดความตระหนักรู้ว่า ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม ห้วย หนอง คลองบึง ผืนดิน ผืนน้ำ ผืนฟ้า ผืนป่า ขุนเขา อากาศบริสุทธิ์ แร่ธาตุ ทรัพยากร พืชพันธุ์ธัญญาหาร ที่อยู่ในผืนโลกประดามีนั้น มีคุณค่า มีความสำคัญต่อสรรพชีวิต
ต่อระบบห่วงโซ่อาหาร และต่อโลกของเรา อย่างเป็นองค์รวมชนิดแยกออกจากกันไม่ได้
ชีวิตความเป็นอยู่ ชะตากรรมของมวลมนุษยชาติและสรรพชีวา ล้วนวางรากฐานอยู่บนสัมพันธภาพอันไม่อาจแบ่งแยกจากธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม ระบบนิเวศอันอุดมสมบูรณ์ แยกคนออกจากธรรมชาติ หรือ แยกธรรมชาติออกจากคนเมื่อไหร่ หายนภัยอันใหญ่หลวงจะเกิดขึ้นตามมาทันที
การศึกษาที่เป็นสัมมาศึกษาจะต้องมีส่วนสนับสนุนอย่างแข็งขันให้คนสามารถอยู่ร่วมกับธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม ฉันกัลยาณมิตรไม่คิดพิชิต ฉกชิง ปล้นฆ่าเอาจากธรรมชาติอย่างไม่ปรานีปราศรัย แท้ที่จริงนั้น การศึกษามีหน้าที่โดยตรงในการทำให้คนกับธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม อยู่ร่วมกันอย่างเป็นเอกภาพ มีสัมพันธภาพต่อกันในเชิงเกื้อกูลรักษา เห็นคุณค่า ความดีงาม คุณูปการ ของกันและกัน เชิดชูบูชาคารวะกันในฐานะเป็นองค์รวมแห่งชีวิตที่เป็นหนึ่งเดียว
เพราะหากกล่าวอย่างถึงที่สุดแล้ว
โลกนี้ไม่มีสิ่งแวดล้อม เนื่องจากสรรพสิ่งดำรงอยู่อย่างอิงอาศัยซึ่งกันและกัน แนวคิดที่ว่า โลกนี้มีสิ่งแวดล้อมแยกต่างหากจากมนุษย์ คือแนวคิดที่ผิด เพราะเป็นการมองสรรพสิ่งโดยเอาตัวมนุษย์เป็นศูนย์กลาง
หากกล่าวตามหลักความจริงที่เป็นสากลแล้ว
“สรรพสิ่งล้วนอิงอาศัยกัน” (อิทัปปัจจยตา)
ตามหลักการนี้ โลกนี้จึงไม่มีสิ่งแวดล้อม
โลกนี้ทั้งโลก ทั้งเอกภพ ทั้งจักรวาล คือระบบแห่งการพึ่งพาอาศัยอย่างเป็นองค์รวม การทำลายสิ่งหนึ่งจะส่งผลกระทบถึงอีกสิ่งหนึ่งเสมอไป
การทำลายสิ่งแวดล้อม จึงมีค่าเป็นการทำลายระบบนิเวศ ระบบชีวิตของสรรพสัตว์ทั้งโลก ในทางกลับกัน การอยู่ร่วมกันด้วยไมตรีจิตมิตรภาพด้วยความตระหนักในคุณค่า เคารพในทุกปฏิสัมพันธ์ของกันและกัน ระหว่างคน ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม จะทำให้คน สัตว์ สิ่งแวดล้อม ธรรมชาติ อยู่ร่วมกันอย่างร่มเย็นเป็นสุข สันติภาพและสันติสุขที่ยั่งยืนจะยังเป็นไปได้ ภายใต้ระบบสัมพันธภาพแบบพึ่งพาอาศัยกัน
การปลูกป่า การรักษา การฟื้นฟูดูแลสิ่งแวดล้อม
เป็นสุดยอดแห่งบุญกุศลชนิดหนึ่งที่เราควรร่วมกันทำได้ในที่ทุกสถานและในกาลทุกเมื่อ
... พระเมธีวชิโรดม
ต้นนี้ ถวายบุญทิศบุญให้เเม่ตั๊กค่ะ เเม่เล็ก🙏🏻🙂 ใครไป ปฏิบัติธรรมอย่าลืมนำบุญที่เดินจงกรมอุทิศให้แม่ตั๊กด้วยนะคะ🙏🏻🙂
