"ทำไมเราต้องเสียใจให้กับผู้ชายเหี้ยๆคะ!! ไม่จำเป็นค่ะ"
เพื่อนคนหนึ่งเคยพูดด้วยความมุ่งมั่นว่า จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ตัวเองจะไม่ร้องไห้ให้ผู้ชายเลวๆที่ทิ้งมันไปเด็ดขาด ทุกสิ่งในชีวิตของมันกำลังจะดีขึ้นทำไมมันต้องมานั่งเสียใจ
แต่สุดท้ายเกือบปีผ่านไปเพื่อนคนนั้นก็ถึงจุดระเบิดความรู้สึกที่อัดอั้นมานาน และวันนั้นก็เป็นระเบิดที่ทำให้ความรู้สึกอกหักของมันถูก Reset อีกครั้งเหมือนกับว่าเวลาที่ดูเหมือนจะดีขึ้นก่อนหน้านั้นหายไปเลย
"ทำไมกูต้องเสียใจวะ? กูควรดีใจสิที่พ้นๆคนอย่างมันไปแล้ว"
นางพูดไปปล่อยโฮไป และวันนั้นทุกคนก็เลยเกิดการถกกันในกลุ่มเพื่อนว่า
"ผิดมั้ย ที่เราจะเสียใจให้คนเลว"
หลายคนบอกว่าผิดมั้ยก็คงไม่ผิด แต่เราจะเสียใจให้คนที่ทำชั่วกับเราทำไม มันเป็นตรรกะปกติอยู่แล้วที่เราควรจะรู้สึกโล่งใจที่ได้ปล่อยสิ่งไม่ดีออกไปจากชีวิต ยิ่งกับคนที่คบกันระยะสั้นๆ ยิ่งไม่ควรค่ากับการเสียใจ
แต่แล้วก็มีเพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า
"ถ้ามึงไม่เสียใจจริงๆก็ดี แต่คนเรามีสิทธิเสียใจกับสิ่งที่มันไม่ควรค่ารึเปล่าวะ? ถ้ามันเป็นสิ่งที่ทำเราเจ็บก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเลย"
แล้วมันก็อธิบายต่อว่า เราทุกคนเวลาอกหัก โดยเฉพาะเวลาเราอกหักจากคนที่ทำร้ายเราอย่างเจ็บปวด เรามักจะโกรธ เสียใจ ผิดหวัง แต่แล้วเราก็กลับกดทับความรู้สึกนี้ไว้ด้วยการบอกตัวเองว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่ดีแล้ว ต่อจากนี้ชีวิตเราจะมีแต่ความสุข เราไม่ควรเสียใจ
แต่ถึงชีวิตเรากำลังจะดีขึ้นจากนี้ไปก็จริง คนๆนั้นไปจากชีวิตเราแล้วก็จริง แต่เรื่องนี้มันแยกออกจากเรื่องความเสียใจ เพราะคนเหี้ยๆที่ควรไปก็ใช่
"แต่สุดท้ายแล้วคนเหี้ยคนนั้นเสือกเป็นคนที่เรารักไง"
ความเสียใจที่เกิดขึ้นจากคนที่ทำเราเจ็บปวดไม่ใช่เรื่องผิด และความรักก็ไม่ได้เลือกเฉพาะคนที่ดีเท่านั้น รักก็คือรัก และเสียใจก็คือเสียใจ เราทุกคนมีสิทธิที่จะร้องไห้กับความผิดหวังไม่ว่าเค้าจะดีกับเราหรือทำร้ายเรามากขนาดไหน และการที่เรากดทับมันเอาไว้ ไม่ได้แปลว่าความเสียหายนั้นหายไป หรือมันไม่เคยมีอยู่จริง
"เราจะหายเสียใจได้ไงวะ? ....ถ้าเราไม่ยอมรับว่าเราเสียใจ"
เพื่อนพูดสรุปบทสนทนานี้ไว้แบบนี้
รัก
ช่า บันทึกของตุ๊ด
