Soul - วิญญาณ
หนังที่ไม่ได้จี๊ดมาก แต่อยากให้ดู ก่อนโรงหนังปิด
2020 เป็นปีที่ยากสำหรับทุกชีวิต ไม่เว้นแม้แต่อุตสาหกรรมภาพยนตร์ ที่หนังเรื่องนี้ เลื่อนการฉายมาเป็นปลายปี และ ยังฉายในหลายประเทศไม่ได้ จึงตัดสินใจนำไปฉาย Streaming
Soul เป็นหนังเกี่ยวกับชีวิตของผู้ชายคนนึง ที่หลงรักดนตรี ทุ่มเท เรียนดนตรี แต่ไม่เคยประสบความสำเร็จในความฝันในการได้เป็นนักดนตรีอาชีพซักครั้ง จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาได้ไปออดิชั่นดนตรี กับวงแจ๊สชื่อดัง กำลังจะได้ เดบิวผลงานแท้ๆ แต่กลับเสียชีวิตกระทันหัน ทำให้เขาต้องไปผจญภัยในโลกวิญญาณ เพื่อจะกลับคืนร่างเดิม พิชิตภาระกิจที่ว่าชาตินึง เขาต้องเป็นนักดนตรีอาชีพที่โด่งดังให้ได้ แล้วเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อ ลองไปติดตามดู
เรื่องราว 1 เรื่อง อาจจะไปสัมผัส กับปม กับแผล กับประสบการณ์ร่วมของแต่ละคน ในแต่ละมุม และตีความให้เหมาะกับชีวิตของตัวเองไป
สำหรับผม หนังเรื่องนี้สะท้อน วิธีคิด และความเชื่อ แบบเดียวกับที่ผมเชื่อมาตลอด คือการอยู่กับปัจจุบัน แล้วดื่มดำทุกนาทีตรงหน้าให้มากที่สุด
ขอยกตัวอย่าง 2 เคส
1.ตอนเด็กมีความฝัน อยากเรียนดนตรี แต่ไม่มีโอกาส ไม่ได้รับการสนับสนุน อยากเรียนเปียโน แต่ไม่มีเปียโนซ้อมที่บ้าน แม่ไม่อยากให้เล่นเปียโน เพราะดูเหมือนตุ๊ด เลยส่งไปเรียนเทควันโด้ แต่ก็เท่านั้น อะไรที่เราชอบ มันจะดึงดูดเราไปเสมอ จนในที่สุด ได้ไปฟอร์มวงดนตรี LINK CORNER กับเพื่อนๆ ตอนไปเรียนที่มหาวิทยาลัย ตบตีกันในวง ทะเลาะ ดิ้นรน ทำเพลงอินดี้ จนเพลงติดตลาด สมัยนั้นที่สื่อ Social Media ยังไม่เป็นกระแสหลัก ก็ต้องดิ้นรนหาค่าย หานายทุน หาสื่อ มาช่วยสนับสนุน ปั๊มซีดีขายเอง ทำอาร์ตเวิร์คเอง หา Producer และใดๆ ปั้นโปรเจคกันเกือบ 2 ปี
จนในที่สุด สำหรับชีวิตนักดนตรี การได้ทำอัลบั้มเต็มซักครั้งในชีวิต และมีเพลงฮิตมากกว่า 1 เพลงนี่แม่ง ก็ที่สุด อย่างนึงละนะ แล้ววันที่ได้ออกอัลบั้มเต็มก็มาถึง เคยคิดไว้ว่า มันจะต้องตื่นเต้นมากๆ ต้องเยี่ยวแตกวันเปิดตัวอัลบั้ม เล่นต่อหน้าสื่อและใดๆ แน่ๆ แต่ปล่าวเลย ...คือ เฉยมาก ทั้งๆที่มีเพื่อนๆที่รัก มาร่วมยินดีกันหลายคน แต่วันนั้น คือ ซ้อมๆ ร้องๆ สัมภาษณ์ๆ พูดคุย ทำตามหน้าที่ล้วนๆ
พอจบงาน... อ้าว ผ่านไปแล้วหรอ จบแล้วหรอ อ๋อ นี้หรอ อัลบั้มเต็มที่รอมาทั้งชีวิต แค่นี้เหรอ
2. มีความฝันอยากเที่ยวรอบโลก ตอนเรียนจบใหม่ๆ มีโอกาสได้ไปเที่ยวอเมริกาในวัย 20 - ทำแคมป์เด็ก 2เดือน -เที่ยว 2 เดือน คิดดู อิสระขนาดไหน งานการ ภาระใดๆ ไม่มีให้ต้องห่วง เที่ยวไปเลย เหมารถตู้ เที่ยว อุทยานแห่งชาติ 20กว่าแห่ง กับเพื่อนต่างชาติที่ไม่เคยรู้จักกันเลย อีก 8 คน ไปหมด ทุกที่ ที่เค้าว่ามหึมาระดับโลกทั้งหลาย Grand Canyon , Yellow Stone , Sequia , Bryce & Zion, Monument Valley ฉากอุทยานสวยงามอลังการ แบบที่ใครๆ ก็ใฝ่ฝันจะมา สีสันที่มันจัดจ้าน ม้าที่ขี่ท่ามกลางแสงดาว ตอนกลางคืน -เดินป่า เดินเขา ที่สูงชันและใดๆ -ขึ้นเครื่องบินเล็ก บินวนรอบ แกรนด์แคนยอน
ตอนจบทริป... นึกในใจ แค่นี้เองหรอ นี่หรอ ที่คนหลายคนใฝ่ฝันอยากมาเที่ยว นี่คือระดับโลกหรอ
เวลาผ่านมาหลายปี เอารูปเก่าๆมานั่งย้อนดู เออว่ะ ตอนนั้นมันก็ดีเนอะ แล้วสิ่งที่จำได้ คือ ฟิลตอนพวหเรานั่งทำเพลงกันจนถึงตี3 ตี4 -ตอนที่คนมาซื้อซีดี ตอนที่คนเขียนข้อความมาหาว่า เพลงของเราให้กำลังใจพวกเขาได้ขนาดนั้น รอยยิ้มแววตาของคนดู ตอนที่มองเราอย่างมีความสุข เสียงหัวเราะ เฮฮาบ้าบอ ตบตีกันตอนแต่งเพลง ตอนที่วงมานั่งเคาะงานเพลง ฉบับร่างสุดท้าย ก่อนปล่อยสู่สาธารณะ ตอนที่เราได้ยิน ดีเจเปิดเพลงเราในวิทยุครั้งแรก หนึ่งในนั้นคือ พี่เป้ Djpae พี่อ้อย DJNapaGreenwave (ขอบคุณมากๆนะครับพี่ เฟี้ยตซาบซึ้งและยังจำความเมตตาของพี่ๆได้)
กว่าจะผ่านความดักดาน ทิ้งความสุขในชีวิตไปตั้งเท่าไหร่ ตอนนั้น ที่ปีน แกรนด์แคนย่อน มองไปไกลสุดขอบฟ้าแล้วเฉยๆ ในใจคิดว่า เดี๋ยวในชีวิต แม่ต้องมีไรพีคกว่านี้ สนุกกว่านี้ดิวะ
เพิ่งเข้าใจว่า มึงแม่งพลาดไปแล้ว มึงได้เจอของดีแล้ว แต่มึงไม่ให้ความสำคัญ สิ่งที่ประทับใจในความทรงจำคือ ทุกเสียงหัวเราะของเพื่อนร่วมทริป ตอนร้องเพลงในรถตู้ ทั้งๆที่แอร์เสีย -รถยางแตกกลางอุทยาน และรอเจ้าหน้าที่อุทยานมาช่วย แล้วมีประกาศว่าจะมีน้ำท่วมฉับพลันให้เร่งอพยพ - รอยยิ้ม และ อ้อมกอดของเด็กๆ ที่วิ่งมากอดเอวเราบอกว่า ไม่อยากให้เราไป -ตอน พาเด็กไปเดินป่ากลางคืน 10 คน ทั้งๆที่ ไม่รู้ทาง ไม่มีแผนที่ และ smartphone - ตอน host family พานั่งรถไฟไปชิคาโก้ ไปเที่ยวงานอาหารที่ยิ่งใหญ่ระดับประเทศ และดูพลุอลังการ - ตอนคุณลุงให้เราลองขับเครื่องบินเล็กเอง เหนือทะเลสาปที่ Indiana
นี่คือ แค่ส่วนหนึ่งของเรื่องที่สั่นไหวหัวใจ ทุกเรื่องที่จำได้ และ เล่าไป ไม่มีภาพถ่ายเก็บไว้ หรือ ถ้ามี ก็ไม่ใช่ภาพสวยงามที่จะเอามาอวดลง IG แล้วจะมี คนไลค์เยอะๆได้เลย
เคยมีเพื่อนฝรั่งทักมาอัพเดทชีวิต เล่าให้ฟัง ว่าเค้าไปทำไรใดๆมาบ้าง ด้วยเสียงตื่นเต้น เขาเล่าด้วยความสุข ไม่ว่าสิ่งทีทำจะเป็นเรื่องเล็ก หรือ เรื่องใหญ่ แล้วพอเค้าถามกลับว่า แล้วเฟี้ยตเป็นไงบ้าง เฟี้ยตบอกว่า ก็เดิมๆ ทำงาน มีเที่ยวบ้าง ...ไม่มีไรมาก
เพื่อนฝรั่งเงียบไป แล้วตอบมาสั้นๆว่า "Oh so you just live then"
"ก็แค่ยังมีชีวิตเนอะ" (แต่ไม่ได้ใช้ชีวิต)
วินาทีที่เพื่อนทักแบบนั้น คือ สติกลับมาเยอะเลย และยิ่งมาตรงกับคำสอนของพุทธศาสนา ที่ให้อยู่กับปัจจุบันมากๆ มันคือ เรื่องจริงโดยแท้ -ความสุขมีอยู่แค่ขณะเดียว คือ ที่ปัจจุบัน ถ้าเราไม่ชื่นชม ไม่รับมัน ขณะที่มันตกกระทบใจ ณ ขณะนั้น มันผ่านไปเลยนะ จะมานึกย้อน ก็ไม่ใช่ของจริงแล้ว ผ่านไปแล้ว จะฝันว่ามันจะมาใหม่ มันก็อาจไม่มาแล้วนะ แล้วถ้าปัจจุบันยังไม่ชื่นชม สิ่งที่มี -ความทรงจำดีๆ ก็ไม่มีให้เก็บเหมือนกัน
ในความเป็นชีวิต เรามีเป้าหมาย ไว้กำหนดทิศทาง และ ทีท่าของการเดินทาง แต่เรื่องระหว่างทางต่างหาก ที่เติมเต็มชีวิต ทุกกอดที่สัมผัส ทุกคำอาหารที่เคี้ยวกลืน ทุกเสียงดนตรีที่กระทบหู การ์ดที่เขียนมาหา ขนมที่มีคนตั้งใจทำมาให้ ข้อความปีใหม่ที่ส่งมาว่าเรายังเป็นที่ระลึกถึง คนแปลกหน้าที่ยิ้มให้กัน ลมเย็นที่พัดผ่าน ผีเสื้อที่มาเกาะแก้วกาแฟ น้องแมวข้างทางที่เราเอาขนมให้ รถที่หยุดให้เราตอนข้ามถนน ทุกความปรารนาดีที่มีผู้อื่นมอบให้ ความสุขที่มาไม่ว่าจะรูปแบบเล็กกก จิ๋ว ไปจนถึง ก้อนใหญ่ เติมใจให้เต็มต่างกันไปได้เสมอ
มีความสุขกับ ทุกปัจจุบันขณะที่เรามี ทุกสิ่งที่เราเจอ ให้มากที่สุด เพราะมันจะไม่อยู่กับเราตลอดไป
แม้กระทั่งลมหายใจ ที่เคยชินว่ามันเป็น เรื่องง่าย พื้นๆ ยังไงมันเป็นของเรา จะอยู่กับเราไปเรื่อยๆ - จนกระทั่งถึงวันที่หายใจไม่ได้ วันที่ความธรรมดาเดิมไม่มี เราถึงจะซาบซึ้งกับเรื่องธรรมดา
หายใจเข้าลึกๆ มีความสุขกับลมหายใจ
แล้วใช้ชีวิต ชื่นชมทุกปัจจุบันขณะ
Enjoy breathing, Namaste
อุทยานแห่งชาติ คือ 在 ประชาสัมพันธ์ กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช - Facebook 的推薦與評價
ที่กล่าวมา คือความเห็นของ รองอธิบดีกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช - จงคล้าย วรพงศธร หากเป็นเช่นนั้นแล้ว หัวหน้าอุทยานแห่งชาติจำเป็นต้องมี ... ... <看更多>