ADMIN REVIEW: จอมโจรสี่สิบหน้า กับปริศนาหัวกะโหลก
.
แอดชอบอ่านงานของเอโดงาวะ รัมโป งานเขียนของรัมโปมีเสน่ห์ชวนพิศวงไปกับเรื่องราวความหมกมุ่น ตัณหาวิปริต จิตวิปลาสของมนุษย์ งานของรัมโปวางรากฐานให้แก่แวดวงนิยายสยองขวัญ ฆาตกรรม สืบสวนของญี่ปุ่น งานของรัมโปแม้จะมีเนื้อหาที่ดาร์คสยิว แต่กลับอ่านง่ายด้วยลีลาการเล่าเรื่องแบบมีลูกล่อลูกชน ชวนให้ผู้อ่านลุ้นด้วยใจระทึกว่าเหตุการณ์จะสวิงสวายลงในบั้นปลายอย่างไร
.
งานของรัมโปอาจแบ่งได้เป็น 3 หมวดใหญ่ ๆ 1. เรื่องสั้น-นิยายที่มีเนื้อหาเป็นเอกเทศจบในเล่มในตอน เข้าทำนองหนังชุด standalone 2. ชุดคดีปริศนาของยอดนักสืบอาเคจิ โคโกโร่ ซึ่งมีตั้งแต่นิยาย-เรื่องสั้น อาเคจิ โคโกโร่ เป็นนักสืบเพชรน้ำเอกแห่งแวดวงวรรณกรรมญี่ปุ่น เคียงคู่มากับคินดะอิจิ โคสุเกะ ทว่าคดีของอาเคจิ จะกระเดียดไปทางแฟนตาซีมากกว่า มีความตลกร้ายยียวนที่ไม่เน้นความสมจริง แต่พึ่งพิงรายละเอียดตัวละคร และพฤติกรรมแซบสยิว และบรรยากาศประหลาดล้ำเหลือ 3. คือชุดเจ้าหนูนักสืบไขคดีพิศวง (ชื่อภาษาญี่ปุ่น Shōnen tantei dan ภาษาอังกฤษ The Boy Detectives Club) ตีพิมพ์ครั้งแรกในเป็นตอน ๆ ลงในนิตยสารรายเดือนสำหรับเด็กผู้ชาย Shōnen Kurabu ตั้งแต่ปี 1936 เป็นเรื่องการผจญภัยของเด็กชายโคบายาชิ หนูน้อยสมองเพชร หัวหน้าชมรมนักสืบเยาวชน การรวมกลุ่มชองเด็กชายผู้รักการผจญภัยร่วมไขคดีปริศนา ด้วยความฉลาดหลักแหลมทำให้โคบายาชิกลายมาเป็นผู้ช่วยคนสำคัญของยอดนักสืบอาเคจิ (ที่ crossover มาเป็นตัวละครในเรื่องด้วย) โดยซีรีส์ชุดนี้มีศัตรูหลักคือ จอมโจรยี่สิบหน้า บุรุษลึกลับผู้เป็นอัจฉริยะด้านการปลอมตัวคู่ปรับคนสำคัญของนักสืบหนุ่ม และเจ้าหนู ซีรีส์ชุดนี้มีทั้งหมด 26 เล่ม ถ่ายทอดการต่อสู้ระหว่างฝั่งนักสืบ และจอมโจร แต่ผู้อ่านสามารถอ่านแยกแบบไม่เรียงลำดับได้ เพราะแต่ละเล่มก็จะมีเส้นเรื่องหลักในตัวมันเอง (มีแปลไทยทั้งหมด 2 ครั้ง ครั้งแรกกับสมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น) 6 เล่ม โดยใช้ชื่อว่า "ชุดแก๊งค์จิ๋วเจาะคดี" ปัจจุบันสนพ. JClass-สำนักพิมพ์เจคลาส นำมาแปลต่ออีก 5 เล่ม และมีแผนจะนำ 6 เล่มแรกมาตีพิมพ์ใหม่ พร้อมกับเล่มที่เหลือ (อ้างอิงจากคำนำในเล่ม)
.
หนังสือเรื่อง "จอมโจรสี่สิบหน้ากับปริศนาหัวกะโหลก" เป็นนิยายเล่มที่ 8 ในชุดเจ้าหนูนักสืบไขคดีพิศวง โดยเรื่องจะเริ่มจากเหตุการณ์ตอนท้ายจากเล่มก่อนที่ว่าจอมโจรยี่สิบหน้าถูกจับเข้าคุก ก่อนที่มันจะใช้กลเม็ดเด็ดพรายประกาศออกสื่อว่าจะแหกคุกออกมา พร้อมเปลี่ยนชื่อใหม่เป็นจอมโจรสี่สิบหน้า ยกกำลังให้รู้ว่ากูยิ่งใหญ่เกินกว่าจะมีแค่ยี่สิบหน้า!? ยัง ยังไม่พอ มันยังประกาศอีกว่าจะก่อปฏิบัติการลับที่เกี่ยวข้องกับ "หัวกะโหลกทองคำ" อีก.... นี่จึงเป็นงานหนักของนักสืบโคโกโร่ และหนูน้อยโคบายาชิ ที่จะต้องยับยั้งแผนการชั่วร้ายให้จงได้ ทั้งแผนแหกคุกสุดอหังการ์ รวมถึงไขปริศนาเรื่องหัวกะโหลกทองคำให้ได้ก่อนที่จอมวายร้ายจะจัดการสำเร็จ
.
ด้วยความที่ปกติงานของรัมโปจะมีความไหลลื่นในการเล่าอย่างรวดเร็วอยู่แล้ว พอเป็นวรรณกรรมเยาวชนที่เน้นเจาะกลุ่มผู้อ่านเยาวชน การดำเนินเรื่องยิ่งรวดเร็วขึ้นเป็นเท่าตัว รัมโปไม่เสียเวลาในการก่อร่างสร้างบรรยากาศ พรรณนาอะไรที่ไม่จำเป็น หากแต่มุ่งทะลุไปข้างหน้าไม่ยั้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ด้วยความที่แรกเริ่มนิยายชุดนี้ถูกเขียนลงในนิตยสารรายเดือน จึงทำให้ความยาวในแต่ละตอนมีขนาดสั้นกระชับ และแทบทุกตอนจะต้องเกิดเหตุการณ์ใหม่ ๆ หรือปริศนาทิ้งท้ายยั่วให้นักอ่านรุ่นเยาว์อยากอ่านต่อไปเรื่อย ๆ
.
อย่างไรก็ดีแอดมินกลับพบว่าความยาวของเรื่อง เมื่อเป็นฉบับรวมเล่ม กลับค่อนข้างยาว และเยิ่นเย้อไปพอสมควร (ข้อมูลจากคำนำบอกว่านิยายเล่มนี้ใช้เวลาตีพิมพ์ในนิตยสารตั้งแต่มกราคม ถึงธันวาคมปี 1952) รัมโปเหมาะกับเรื่องสั้น เพราะเขาสามารถกำหนดทิศทาง และขยี้ประเด็นได้โดยไม่หลุดออกนอกกรอบจนเกินไป ในขณะที่พอเป็นเรื่องยาว เหมือนเขาต้องพยายามคิดหาเหตุการณ์ใหม่ ๆ โยนใส่ตลอดเวลาจนบางทีพออ่านไปก็รู้สึกได้ถึงความฟุ่มเฟื่อยของเนื้อหาที่ไม่จำเป็น ชนิดพออ่านจบก็สงสัยว่านี่กูอ่านหนังสือเล่มเดียวกับที่เปิดอ่านตอนแรกรึเปล่าวะ
.
แต่อย่างไรก็ดี รัมโปมีวิธีการเขียนที่เป็นเอกลักษณ์ซึ่งสามารถตรึงคนเขียนไว้กับเรื่องได้ นั้นคือการพูดโต้ตอบหรือเย้าแหย่ผู้อ่าน นอกจากวิธีการเล่าเรื่องแบบบุคคลที่ 3 แบบที่นิยายทั่วไปใช้กัน (ที่ผู้เขียนจะบรรยายให้คนอ่านทราบเหตุการณ์ในฐานะคนนอก) รัมโปยังเล่นสนุกโต้ตอบกับคนอ่านอยู่เป็นระยะ เช่น "มาถึงตรงนี้แล้ว คงจะสงสัยล่ะสิว่าเจ้าหนูโคบายาชิจะหาทางแก้ปริศนายังไง ซึ่งต้องบอกเลยว่ามันเป็นกลวิธีที่แม้แต่อาเคจิก็คาดไม่ถึงทีเดียว" การเล่าแบบนี้ทำให้ผู้อ่านรู้สึกเหมือนผู้เขียนกำลังสนทนาอยู่กับตัวเอง คอยดึงความสนใจให้จดจ่อ ลุ้นไปกับเรื่องได้ หรือในบางขณะก็ยั่วเย้าให้คนอ่านอยากรู้อยากเห็นเรื่องราวต่อด้วยการเกริ่นถึงเหตุการณ์ในอนาคตแพล่มพรายไว้ เช่น "การต่อสู้ในครั้งนี้ทำให้เกิดเรื่องพลิกพลันเกินคาดอันเป็นสาเหตุให้ xxx ต้องประสบเหตุการณ์น่าเศร้า ซึ่งเราจะได้รู้กันในไม่ช้า"
.
ด้วยความที่นิยายเล่มนี้เจาะกลุ่มผู้อ่านเยาวชน การดำเนินเรื่อง รวมถึงทริคระหว่างตัวเอกกับคนร้ายจึงไม่เน้นความสมจริง แต่เปิดพื้นที่ให้จินตนาการความช่างคิดอย่างเต็มที่ ซึ่งกลายเป็นดาบสองคม ในแง่ดีคือมันชวนเพลิดเพลินสุดแสนแฟนตาซีแบบ "คิดได้ไงเนี้ย!" แต่ในแง่ร้าย ถ้าคุณไม่ยอมปรับคลื่นความถี่ทางสมองก่อนอ่าน คงรู้สึกได้ว่านิยายมันช่างเลอะเทอะ มั่วมึน ประหนึ่งรัมโปดมสายระเหยขณะจรดปากกาแต่ง หลายต่อหลายเหตุการณ์เข้าขั้นโม้แหลกลาญชนิดศรีธนญชัยยังต้องขอกราบกราน
.
ยกตัวอย่างฉากสองฉากที่แอดอึ้ง
ในขณะที่หนูน้อยโคบายาชิกำลังวิ่งไล่กวดจอมโจรสี่สิบหน้าเลี้ยวเข้ามาในซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่ง จู่ ๆ จอมโจรก็หายตัวไปอย่างปริศนา หนูน้อยไม่พบร่องรอยวายร้ายที่ตามล่า จึงต้องล้มเลิกการตามหาไปในที่สุด แต่ใครจะรู้ว่าจริง ๆ จอมโจรซ่อนกายอยู่ตรงหน้าเขา ด้วยการสวมชุดคลุมพิเศษที่ออกแบบมาให้เหมือนตู้ไปรษณีย์ แล้วยืนอำพรางตัวอยู่ข้างหน้านั้นเอง (แม่ง ญี่ปุ่นนี่มันญี่ปุ่นจริง ๆ)
.
หรืออีกฉากนึงที่จอมโจรหนีการตามล่าของตำรวจขึ้นไปบนหอคอย ในขณะที่กำลังจนมุมบนดาดฟ้า จอมวายร้ายก็หาทางหนีด้วยการโดดเกาะบอลลูนโฆษณา แล้วลอยหนีไปในท้องฟ้ายามรัตติกาล อีห่าาา ถ้าคิดว่านี่หักมุมแล้ว ยัง ยัง ไม่จบ จริง ๆ ที่เห็นว่าจอมโจรลอยหนีไป คือหุ่นจำลองที่นางพกไว้ล่อตำรวจ ในขณะที่ตัวจริงก็ยังหลบอยู่ในตึกนี่แหละ เรียกว่าแผนการเบี่ยงเบนความสนใจระดับมหากาฬจริง ๆ
.
เรียกได้ว่าหนังสือชุดนี้ทำให้ หนังโม้หลอกเด็กอย่าง Spy Kids กลายเป็นหนังสารคดีสมจริงไปเลยทีเดียว ใครที่คิดว่าชอบสองฉากนี้ รับอะไรพวกนี้ได้ ยินดีด้วยหนังสือเล่มนี้เหมาะกับคุณแน่นอน
.
และแน่นอนด้วยความเป็นหนังสือเด็ก มันจึงไม่มีความรุนแรง และความวิปลาสบาดจิตยั่วเพศอันเป็นลายเซ็นของรัมโป แม้แต่ในฉากที่ตัวร้ายสามารถฆ่าตัวละครเอกได้ แต่ก็ไม่ยอมทำบาปเช่นนั้นเด็ดขาด ด้วยยึดว่าอุดมการณ์ตัวเองคือการขโมยของ ไม่ใช่การฆ่าคน (ซึ่งถ้าเป็นนิยายผู้ใหญ่ของรัมโป หรือนิยายคินดะอิจิ เด็กอาจถูกฆ่าปาดคอเสียบประจานทางสามแพร่งไปแล้ว) พ่อแม่ผู้ปกครองจึงสามารถซื้อให้ลูกน้อยของท่านอ่านได้โดยสบายใจ ปลอดสารพิษมอมเมายั่วยุความรุนแรง
.
คุณจะชอบนิยายเล่มนี้ ถ้าคุณชอบ: โคนัน ตอนที่มีชมรมนักสืบเยาวชน, โคนัน ตอนที่มีจอมโจรคิดส์, คุณเป็นผู้ปกครองที่กำลังมองหานิยายสืบสวนสนุก ๆ ให้ลูกวัยประถมอ่าน, จงหลีกเลี่ยงหนังสือเล่มนี้ ถ้าคุณต้องการอ่านนิยายนักสืบที่มีเนื้อหาจริงจัง ทริคสมจริง การกระทำตัวละครมีตรรกะรองรับ สมองคุณจะพังพาบให้กับนิยายชุดนี้
.
สำหรับเรา ก็อ่านได้เพลิน ๆ แต่ก็ไม่รู้สึกกระเหี้ยนกระหือรืออยากหาเล่มใหม่มาอ่านต่อ แต่ถ้าไม่มีไรเหลือให้อ่านแล้ว ก็ไม่เลวร้ายที่จะเอามาอ่านฆ่าเวลา
