關於 volunteer work writing ，我們在網路上蒐集到這些相關的討論、資訊與評價

<脫口秀小訣竅中英翻譯-靈感篇>

文長注意!

之前小歐在脫口秀社團po了外國佛心大神脫口秀演員Gary Gulman，在twitter上連載的366個脫口秀小訣竅。

小妹就認領了靈感篇來翻譯。以下為22個小訣竅的中英文對照，若有翻的不盡理想的地方，請留言詳述，我會再看怎麼修改。原文和網誌版會放在留言處，方便大家查看。

---
Ideas
靈感

Tip No. 41: You know those quirky little things you do and think? Collect them in a file or on paper. Even if you’re a storyteller, you can use these as details to add depth and distinction to your jokes.
你了解自己做或想的古怪小事嗎? 把他們記錄在紙上或檔案夾裡。即使你是講故事的人，也可以將這些內容作為細節，以增加笑話的深度和特色。

GARY'S FAVORITES
Gary(原作者)的最愛
Tip No. 45: Don’t Hoard Jokes
Don’t worry about “burning” material on a special or album. Hoarding jokes may signal to your brain that you’re out of ideas. “You can’t use up creativity. The more you use, the more you have.” — Maya Angelou.
不要囤積笑話。不要怕在演出或專場用光自己累積的材料。囤積笑話會對你的大腦發出信號，暗示你已經沒有想法。如同Maya Angelou所說:”你無法耗盡創意。 你使用的越多，你擁有的就越多。”

Gary’s thoughts on Tip No. 45: This attitude has been crucial to an unprecedented streak of creativity over the last two years. I’ve written four hours of material, which is almost as much as I wrote in my first 23 years of comedy. Most important has been my health, this idea may be second.
Gary對此建議的想法: 在過去兩年中，這種態度對我的前所未有的創造力，有著至關重要的影響。我已經寫了四個小時的素材，這幾乎與我前23年的喜劇寫作一樣多。最重要的是我的健康，這個想法則排名第二位。

Tip No. 62: Look for inspiration everywhere. Paintings, music, poetry, rap, novels, nonfiction, short stories, theater, philosophy, etc. can all provide a spark for creativity. Cross-pollinate your work with broad influences and watch your creativity grow.
在各處尋找靈感。繪畫、音樂、詩歌、饒舌、小說、非小說、短篇故事、戲劇、哲學..等，都可以為創造力提供火花。以廣泛的影響力對你的工作進行異花授粉(原文:cross pollination，藉由風或昆蟲從別的花獲得繁衍的花粉)，並觀察你的創造力增長。

Tip No. 63: Write it all down while the coffee is still telling you you’re mighty. Reread after you’ve turned back into Dr. Banner (yes he’s a genius, but not as self-confident in that condition). That buzz is so valuable but needs editing.
在咖啡發揮效果告訴你”你超棒”的時期，把所有想法寫下來。當你回復成原本的自我 (原文: Dr. Banner，也就是尚未變身成綠巨人浩克的班納博士，是個缺乏自信的天才)時，重讀一次剛才的寫作。思緒激昂(原文:buzz，也有微醺、很鏘的意思)很珍貴，但需要編輯。

GARY'S FAVORITES
Gary(原作者)的最愛
Tip No. 90: After a Good Set, Brainstorm
You just had a great set. Instead of celebrating, use that hour or so after when the synapses are still firing and your confidence is soaring to voice record or write down the ideas that pop up during that especially fertile creative time.
如果你剛完成一場精采的表演，不用太早慶祝，要在大腦突觸仍在觸發、信心爆發、靈感特別豐腴的創作時間裡，把突然出現的想法錄音或寫下，再多花一個小時左右的時間繼續創作吧。

Gary’s thoughts on Tip No. 90: Huge help in making jokes that work longer and coming up with tangents and inspired ideas.
Gary對此建議的想法: 這建議在創作笑話的過程中提供巨大幫助，並提供變化和啟發性的想法。

Tip No. 92: Notice where you do your best thinking. The shower? Running? Listening to music? Not listening to music? Driving? Walking? Make sure to put yourself in the places where you’re doing your best thinking as frequently as possible.
你有注意過你在哪個’場景最能好好思考嗎。沐浴時？跑步時？聽音樂時？不聽音樂時？開車時?走路時？請盡量把自己放在最適合思考的場域。

Tip No. 132: I think you can limit frustration and discouragement by writing just a page on a new premise before trying it out onstage. See if there’s anything there before you spend a day on a new joke. But if you’re truly excited by the new idea, keep going!
我認為你可以在上台試笑話之前，先寫一頁的新前提，這可以限制你的挫敗感和沮喪感。在你花一整天開發新笑話之前，先研究前提是否可挖掘。但是，如果你真心對這個新點子感到興奮，那就放手去做吧!

Tip No. 143: Listen to strangers’ conversations. (I tell myself it’s not impolite if they’re being super-loud.) I got “How Dottie is that?” when a supercilious woman named Jodi bragged “How Jodi is that?” “So Jodi,” her friend replied.
偷聽陌生人的對談(我都告訴自己偷聽並不是沒禮貌的行徑，是他們講話太大聲了)。我有一次聽到一個名叫Jodi的膚淺女人吹噓"How Jodi is that?"，她朋友回覆:"So Jodi"，我因此想出了我的 “How Dottie is that?” 笑話。

Tip No. 157: Need new joke ideas? Be sensitive. If you’re uncomfortable with that word, use “irritable” (or grow up). A lot of good comedy comes from reaction to injustice or discomfort large and small, which requires being hypersensitive to those feelings.
需要新的笑話創意嗎？保持敏感。如果你對這個詞不滿意，請使用“煩躁”(或成長)。 許多優秀喜劇源自於對不平等或不適的大大小小的反應，產生這些感覺都需要保持敏感。

Tip No. 217: “All art is autobiographical. The pearl is the oyster’s autobiography.” — Federico Fellini. Purposefully mine your personal history for your act. Your life is a wellspring. Dig deep.
Federico Fellini說過:“所有藝術都是自傳。珍珠是牡蠣的自傳。”有目的得挖掘你的個人經歷，以作為你的演出。你的生活是靈感之源。請深入挖掘。

Tip No. 241: Many of your favorite writers include the same themes/subjects/objects/interests repeatedly in their work. Don’t be afraid to return again and again to your passions and obsessions to explore and expound.
你最愛的許多作家，都會在他們的作品裡重複探討相同的主題/目標/對象/興趣。不要害怕在你的熱情和沉迷之處，一次又一次得重複探索和闡述。

Tip No. 285: Explore unusual angles in a joke. Example: Examine things from the POV of a child or an Expert. My man Jimmy P and I still laugh over his “Martian response to high school football practice: Why are the hard-heads (players) taking orders from the small soft-heads (coach)?”
在笑話中探索不尋常的觀點。例如：從孩子或專家的視角觀看事物。我和我的兄弟Jimmy P仍會為他的笑話大笑:“火星人對高中足球訓練的反應：為什麼硬頭(球員)會從小型軟頭(教練)那裡得到命令？”

Tip No. 297: One of the miracles of comedy is that you can get redemption for suffering, small and large, by making something funny with it. When you are ready, try to write something funny about your mistakes, setbacks, or even tragedies.
喜劇的奇蹟之一是，藉由使事情變得有趣，你可以從大大小小的苦難中得到救贖。 當你準備就緒時，請嘗試寫一些有關你的錯誤、挫折甚至悲劇的有趣訊息。

Tip No. 298: Skim your life for the unusual events and activities that you can’t believe you were a part of or that people can’t believe you were a part of. Then write about it! Back row No. 93 MULLET:
No. 93後衛MULLET: “瀏覽你一生經歷過的、你或別人不敢相信你參與其中的奇特事件和活動。然後把它寫下來吧!“

Tip No. 310: When it comes to solving the puzzles that are our jokes, draw on every area of knowledge, expertise, and talent. It’s so gratifying to use a fact, a lesson, or a memory from elementary school, high school, or elsewhere to fill in the joke.
在解決我們玩笑的難關時，請利用各個領域的常識、專業知識和才能。用小學、高中或其他地方的事實、課業或回憶來充實笑話，會非常令人滿足。

Tip No. 311: Some of your best ideas will come to you in the shower. There’s science behind why it happens. Get a shower notepad if you have trouble remembering your ideas. Don’t listen to music. Listen to your thoughts. Ruminate on tonight’s set or a new joke.
洗澡時，你可能想到一些最好的點子。這現象的發生原因有科學依據。如果你難以記住自己的想法，請準備淋浴記事本。不要聽音樂。聽你的想法。用今晚的場景或一個新的笑話來反思。

Tip No. 313: Try teaching or informing the audience about something through some of your jokes. We love to learn while being entertained and vice versa. You have knowledge? Put it in your act! Just make sure it’s funny.
試試看通過講笑話來教導或告知聽眾新知識吧。我們喜歡在娛樂的同時學習，反之亦然。你有新知識嗎？把它放在你的演出！只要確保它很有趣就行。

Tip No. 327: Going home for Thanksgiving? Take copious notes! Your family is unique. Being reminded of the dynamics and adding new memories will be great resources for your act. “Family isn’t a word. It’s a sentence.”
逢年過節你會回家和家人團聚嗎？做大量筆記！你的家人是獨一無二的。記住動態場景並添加新的記憶，這會是你表演的寶貴資源。“家庭不是一個詞。 而是一個句子。”

Tip No. 331: There are great stories from our lives that we’re not able to translate into stand-up. Don’t throw them out. Collect those stories in a file for radio and TV and other interview situations.
我們生活中有許多很棒的故事，但我們無法將其轉化為脫口秀。可是不要把它們丟掉。要將這些故事收集在資料夾裡，以後在進行廣播和電視或採訪時可能用的到。

Tip No. 340: Volunteer! Especially if you don’t have a day job. There are so many opportunities to help. You will do good and have something new to write about. In NYC we have New York Cares. One year we decorated an elementary school for Halloween.
如果你沒有正職工作，當志工吧！你會有很多機會能幫助別人。你會做得很好，並有新的事情能寫。在紐約，我們設有紐約關懷中心。今年我們為萬聖節裝飾了一所小學。

Tip No. 358: I have recently started audio recording all notes sessions (for projects), and next time I pitch jokes with a friend I will record that too. It’s very helpful. You will be surprised at what you forgot when you listen back. Ask permission first.
我最近開始錄製所有筆記會話(用於專案)的錄音檔，並且下次我與朋友開玩笑時，我也會錄音。這非常有幫助。當你回聽時，你會驚訝於你忘記了什麼。但錄音前請先徵得許可。

Tip No. 360: Spending holidays with kids? Pay attention to them. Listen to them. Take note and embrace their curiosity and enthusiasm within your writing. (Also avoid the “kids these days” writing. It’s lazy.) Merry Christmas from your second favorite long-haired Jew.
和孩子一起度假嗎？注意觀察他們。聽他們說話。寫下你觀察到的東西並注意，並在寫作中懷抱孩子們的好奇心和熱情。(不要流水帳的寫“現在的小屁孩都如何如何”。這很懶。)你第二喜歡的長髮猶太叔叔在此祝你聖誕快樂(註，原作Gary是猶太人)。

1
ผมไม่เชื่อว่ามนุษย์จะทำได้ทุกอย่าง

แม้เชื่อว่าถ้ามีวินัยและความพยายาม มนุษย์สามารถทำในสิ่งที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้กระทั่งสำเร็จ แต่ก็ไม่คิดว่าคนคนหนึ่งจะทำทุกอย่างได้ดีในเวลาเดียวกัน

หนึ่งเรื่องที่ทุ่มเท เรากำลังแลกกับหนึ่งเรื่องที่ปล่อยมือไป

งานจึงช่วงชิงเวลาจากความสัมพันธ์ การหาความรู้จึงยื้อยุดเวลากับการออกกำลังกาย เฮฮากับเพื่อนฝูงจึงแย่งเวลากับห้วงสงบเมื่ออยู่ตามลำพัง

เรามัก 'เห็น' คนที่ทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดได้ดี เพราะเมื่อทำได้ดีแสงสปอร์ตไลท์จะจับจ้องไปที่ตัวเขา ผู้คนในสื่อจำนวนมากคือคนที่ประสบความสำเร็จ แต่ที่จริงมีวงเล็บต่อท้ายว่า (ในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง) สำหรับบางคนอาจสำเร็จหลายเรื่อง กระนั้นก็มีวงเล็บอยู่ดีว่า (แต่ไม่ใช่ทุกเรื่องในชีวิตหรอก)

เพราะหนึ่งความสำเร็จนั้นแลกมาด้วยการยอมเสียอะไรไปบางอย่าง สิ่งที่เขาเสียไปเราอาจไม่เห็นและไม่รู้

ขณะที่คนที่จัดสมดุลชีวิตได้ดีอาจไม่ใช่คนโดดเด่น เพราะเขาอาจไม่เก่งเป็นที่หนึ่ง แต่เก่งพอประมาณ มีความสุขกับชีวิต และมีเวลากับเรื่องที่ตัวเองอยากทำ รักษาสัมพันธ์ได้กลมกล่อม คนแบบนี้ถ้าให้คะแนนในด้านต่างๆ อาจประมาณ 7 คะแนน แต่ทุกช่องไม่มีต่ำกว่า 7 จึงไม่ค่อยมีใครสนใจเขา

ท่ามกลางการรับรู้ผ่านสื่อ เรามักให้ความสนใจกับคนที่ได้คะแนนเต็ม 10 หรือทะลุไปถึง 15 ในด้านใดด้านหนึ่ง แต่เราไม่มีวันรู้เลยว่าถ้าต้องกรอกคะแนนให้ตัวเองในช่องอื่น เขาจะกรอกคะแนนเท่าไร เป็นไปได้ว่าบางช่องอาจได้แค่ 2 คะแนนจากเต็มสิบ

...

2
เป็นไปได้ไหมว่าการรับรู้เช่นนี้ทำให้เราอาจเป็นคนที่มีคะแนนเต็มสิบอยู่ตลอดเวลา และถ้าเป็นไปได้เราก็อยากเต็มสิบในทุกช่องของชีวิต

งานดี กีฬาเด่น ครอบครัวสุขสันต์ จิตใจสดใส เที่ยวก็ได้ไป หนังก็ได้ดู ดนตรีได้เล่น ดำน้ำลึก ฝึกปีนผา เป็นอาสาเพื่อชุมชน อ่านหนังสือร้อยเล่มต่อปี พูดบาลีคล่อง อ่านสเปนออก จัดดอกไม้เป็น คิดเห็นเป็นนวัตกรรม ก้าวทันเทคโนโลยี มีสตาร์ทอัพยูนิคอร์น สอนลูกให้เก่งกว่าลูกข้างบ้าน เบิกบานเป็นอิสระทางการเงิน ฯลฯ อีกมากมาย

เรานำเอาคุณสมบัติ 'เต็มสิบ' ของทุกคนทุกเรื่องราวที่เสพมาวางไว้บนบ่าตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่แรงปรารถนานั้นบอกว่าฉันอยากเป็นให้ได้

ความคาดหวังมากมายกับตัวเองอาจนำพาความคาดคั้นเพื่อดึงศักยภาพสูงสุดของเราออกมาในทุกมิติโดยเชื่อว่ายังมีอีก 'หลายก๊อก' ซุกซ่อนอยู่ในตัวเรา ราวน้ำพุไม่มีวันเหือด

...

3
กระนั้น, ความจริงมีอยู่ว่า พลังและเวลาของมนุษย์มีจำกัด

เมื่อทุ่มให้กับอะไรสักอย่างย่อมมีบางอย่างถูกปล่อยปละไป-\-\นี่คือสัจธรรมอันมิอาจเลี่ยง

การพยายามประคับประคองทุกอย่างเอาไว้ด้วยสองมือกับยี่สิบสี่ชั่วโมงที่มีเท่าเดิมมีโอกาสที่จะสร้างบาดแผลในใจให้เกิดขึ้น ยิ่งนานก็ยิ่งบอบช้ำและลงลึก

ผมค่อยๆ เข้าใจผ่านประสบการณ์ปรารถนาฉวยคว้าทุกอย่างไว้และทำให้เต็มที่ที่สุดด้วยคำตอบง่ายๆ กับตัวเองว่า-\-\มึงทำไม่ได้หรอก

ประหลาดแท้! ทันทีที่ยอมรับว่าเราทำทุกอย่างให้เต็มสิบไม่ได้หรอก ทันใดนั้นภูเขายักษ์นาม 'ความคาดหวัง' ก็ไหลหล่นลงจากบ่าหายวับไปกลายเป็น 'ที่ว่าง' ให้ผมเลือกสิ่งที่อยากนำมาวางไว้บนบ่าของตัวเองใหม่

ไม่ใช่ 'ทุกอย่าง' อีกต่อไป แต่เป็นเพียง 'บางอย่าง' ที่สำคัญในช่วงเวลานี้

บางอย่างที่ยังไม่ต้องทำให้สำเร็จตอนนี้ ผมเลื่อนเวลาออกไปก่อน หากต้องกรอกคะแนนมันอาจจะเป็น 0 ในตอนนี้ เช่น หนังสือบางเล่มที่ตั้งใจเขียนให้เสร็จภายในปลายปีนี้ ผมลองพักวางไว้และจะใช้สมาธิตั้งใจเขียนให้จบภายในปีหน้าแทน เมื่อคิดได้ก็เบาใจไปเยอะ

...

4
"ค่อยๆ สำเร็จทีละเรื่อง" คือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ เพราะสำเร็จพร้อมกันทุกเรื่องนั้นกดดันตัวเองเกินไป เรามีชีวิตยืนยาวพอที่จะให้เรา "ค่อยๆ ทำ" ระหว่างน้ันจะได้ใช้เวลาไปกับมิติอื่นในชีวิตไปพร้อมกันด้วย

เมื่อเลือกน้อยสิ่งเราจะใส่ใจและใส่พลังลงไปกับมันได้มากขึ้น สำคัญกว่านั้น, เราจะมองเห็นตัวเองตามความเป็นจริงมากขึ้นว่า "มึงไม่ใช่ซูเปอร์แมน" และที่สำคัญที่สุดคือ-\-\เราไม่ต้องเป็นซูเปอร์แมน

เป็นมนุษย์ธรรมดาๆ ที่เกลี่ยคะแนนชีวิตในช่องต่างๆ ให้มีค่าเฉลี่ยที่น่าพอใจ จากเคยมีช่องที่ได้ 15 เต็มสิบ ก็เกลี่ยมาให้กลายเป็น 7 คะแนน แล้วแบ่งคะแนนไปใส่ช่องที่เคยเป็น 0 หรือ 2 ให้กลายเป็น 7 แทน

คนอาจไม่ปรบมือให้เราหรอก เพราะช่องที่คะแนนเพิ่มขึ้นนั้นอาจไม่มีใครเห็นหรือรับรู้ แต่ตัวเรารับรู้อยู่ด้วยหัวใจที่เป็นสุขขึ้น เสียงหัวเราะของคนรอบตัวที่เรามีเวลาได้ฟังบ่อยขึ้น มิตรภาพที่แน่นแฟ้นกว่าเดิม

ที่สำคัญ, เราไม่รู้สึกกดดันตลอดเวลา ซึ่งจะว่าไปอาจไม่มีใครกดดันเราเลย แต่เป็นตัวเรานั่นเองที่กดดันให้ตัวเองต้องเก่งทุกด้าน ทำทุกสิ่ง และสำเร็จทุกอย่างมากเกินไป

...

5
กระนั้นก็ใช่ว่าการทำเช่นนี้จะไม่ต้องแลกกับอะไรเลย แลกสิครับ แลกเหมือนกัน มันแลกกับการที่กลายเป็นคนที่ไม่สำเร็จมากมาย ไม่โดดเด่นนัก ไม่เป็นซูเปอร์แมน

เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องช่วงเวลาของชีวิต บางช่วงของชีวิตเราอาจไม่พร้อมแลก แต่บางช่วงเราก็อาจอยากแลก และไม่อยากเป็นซูเปอร์แมนอีกต่อไปแล้ว

สำหรับผม, ซึ่งผ่านช่วงวัยหนุ่มอันร้อนแรงลุกโชนมาแล้ว, ข้อดีที่สุดของวัยสี่สิบปีคือการยอมให้ตัวเอง 'ไม่ทำ' หรือ 'ไม่สำเร็จ' หรือ 'ไม่เก่ง' บ้างในบางเรื่อง เพื่อใช้เวลาไปกับสิ่งอื่นที่สำคัญไม่น้อยกว่ากัน เช่น ความสงบในใจ การใช้เวลากับพ่อแม่ที่แก่ชราลง และเสียงหัวเราะของเพื่อนเก่าที่เข้าใจกัน

ในวัยหนุ่มกว่านี้ผมชอบตัวเลข 10 และอยากดันตัวเองให้ทะลุไปถึง 11 หรือมากกว่านั้น แต่ในวัยนี้ผมชอบตัวเลข 7 ซึ่งถ้าเป็นคะแนนสอบก็คือ ผ่านมาได้แบบกำลังดี และเมื่อทุกวิชาได้ 7 แล้ว เราก็ไปเน้นในบางวิชาในบางเทอมให้ได้ 10 สักครั้ง ทีละเรื่องก็พอ เท่านี้ก็เป็นชีวิตที่น่าพอใจ

ผมทบทวนเรื่องนี้บ่อยขึ้นเรื่อยๆ ว่า สิ่งที่เรากำลังทุ่มพลังและเวลาให้นั้น เราแลกมันกับอะไร

และมันคุ้มหรือไม่ที่เราจะแลก
1
I don't believe humans can do anything.

Even though I believe that if discipline and effort, human beings can do what seems impossible, even succeed, but they don't think one person will do everything well at the same

One dedicated story. We are in exchange for one that let go.

So the job takes time from the relationship. Finding knowledge, so I hold on time with exercise. Fun with friends. So I steal time with peace when they are alone.

We always 'see' people who do something well because when we do well, spotlight will stare at him. Many people in the media are successful people, but in fact, there is a parence (in something) for Some people may accomplish many things. There is a bracket (but not everything in life)

Because one success comes by losing something. What he lost, we may not see and not know.

While a person who balances life well may not be outstanding because he may not be good at first, but moderately, happy with life and have time with what he wants to do. Keep relationship. This kind of person. If you rate in different aspects, it may be approx. 7 POINTS BUT EVERY CHANNEL IS NOT LESS THAN 7 so nobody cares about him.

In the midst of media awareness, we often pay attention to people who score 10 or through 15 on one side. But we never know how much points to fill in other fields, they will fill in other points. It's possible. The channel may only get 2 points out of ten.

...

2
Is it possible that perception like this makes us to be the one with a full ten score all the time? and if possible, we want to be full ten in every channel of

Good work, Sports, happy family, bright mind, you can travel, go to movies, watch music, play scuba diving, practice climbing, volunteer for the community, read a hundred books a year, speak bali fluently, read Spain, arrange flowers as an innovation, move in time for technology Cuddle unicorns teach kids to be better than the kids next door. Cheerful, financially independent, etc.

We bring the 'full ten' qualities of everyone. Every story that I use on my shoulder unintentionally, but the desire says I want to be.

Many expectation with ourselves may bring out our highest potential in every dimension, believing that there are 'many taps' hidden in us. The Fountain will never be seen.

...

3
However, the truth is that human power and time are limited.

When you give to something, something will be released -\-\ this is the cuddle truth that cannot avoid.

Trying to hold everything with two hands and twenty-four hours with the same. There is a chance to create wounds in your heart. The longer it takes, the more traumatized and deep.

I slowly understand through experience, desire, seize everything and do my best with a simple answer to myself -\-\ you can't do it.

So weird! As soon as I admit that we can't do everything to the full ten, suddenly a giant mountain named ' expectation ' fell from my shoulder. Cuddle baht to become ' space '. Let me choose what I want to put on my shoulder.

NOT ' everything ' anymore, but just ' something ' that matters in the moment.

Something that hasn't had to be accomplished. Now I have to postpone the time. If I have to fill out the score, it may be 0 now. Such as some books that I intended to finish writing by the end of this year. I tried cuddle put it and I End of next year instead. When I think about it, it's too light.

...

4
" gradually successful one by one " is what I learned because everything is done together. It's too pressure on ourselves. We live long enough to " slowly do " between cuddle am so that we can spend time with other dimensions in life together.

When we choose less, we will pay more power and put more energy. More important, we will see ourselves in fact that "you are not superman" and the most important thing is -\-\ we don't have to be superman.

I am a normal human being who spreads life in various channels to have a satisfying average. There was a channel that got 15 full of ten, it into 7 points and then divided the points to the channel that used to be 0 OR 2 Let's become 7 instead

People may not applaud us because the channel where the score may not see or know, but we know with a happier heart. The laughter of those around us have more often. Stronger friendship.

Most importantly, we don't feel pressure all the time. No one may pressure us, but it's me who pressure ourselves to be good at all aspects. Do everything and accomplish everything too much.

...

5
It's not that doing this doesn't have to exchange for anything. It's the same. It's in exchange for becoming a lot of unsuccessful. Not outstanding, not superman.

This is a moment of life. Some of our lives may not be ready to exchange, but sometimes we may want to trade and don't want to be superman anymore.

For me, who has passed the hot young age, the best thing of forty years old is to allow myself to ' not do ' or ' unsuccessful ' or ' not good ' in some things to spend time with other things that matter. Less, such as peace in mind, spending time with older parents and laughter of old friends who understand each other.

At a younger age, I like the number 10 and I want to push myself through 11 or more. But at this age, I like the number 7 which if it's a test score, it's good and when all subjects are fine. 7 and we go to focus on some subjects in some semester. 10 once at a time. This is enough. This is a satisfying life.

I review this more and more often what we are giving power and time we trade it for.

And is it worth us to tradeTranslated

1
ผมไม่เชื่อว่ามนุษย์จะทำได้ทุกอย่าง

แม้เชื่อว่าถ้ามีวินัยและความพยายาม มนุษย์สามารถทำในสิ่งที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้กระทั่งสำเร็จ แต่ก็ไม่คิดว่าคนคนหนึ่งจะทำทุกอย่างได้ดีในเวลาเดียวกัน

หนึ่งเรื่องที่ทุ่มเท เรากำลังแลกกับหนึ่งเรื่องที่ปล่อยมือไป

งานจึงช่วงชิงเวลาจากความสัมพันธ์ การหาความรู้จึงยื้อยุดเวลากับการออกกำลังกาย เฮฮากับเพื่อนฝูงจึงแย่งเวลากับห้วงสงบเมื่ออยู่ตามลำพัง

เรามัก 'เห็น' คนที่ทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดได้ดี เพราะเมื่อทำได้ดีแสงสปอร์ตไลท์จะจับจ้องไปที่ตัวเขา ผู้คนในสื่อจำนวนมากคือคนที่ประสบความสำเร็จ แต่ที่จริงมีวงเล็บต่อท้ายว่า (ในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง) สำหรับบางคนอาจสำเร็จหลายเรื่อง กระนั้นก็มีวงเล็บอยู่ดีว่า (แต่ไม่ใช่ทุกเรื่องในชีวิตหรอก)

เพราะหนึ่งความสำเร็จนั้นแลกมาด้วยการยอมเสียอะไรไปบางอย่าง สิ่งที่เขาเสียไปเราอาจไม่เห็นและไม่รู้

ขณะที่คนที่จัดสมดุลชีวิตได้ดีอาจไม่ใช่คนโดดเด่น เพราะเขาอาจไม่เก่งเป็นที่หนึ่ง แต่เก่งพอประมาณ มีความสุขกับชีวิต และมีเวลากับเรื่องที่ตัวเองอยากทำ รักษาสัมพันธ์ได้กลมกล่อม คนแบบนี้ถ้าให้คะแนนในด้านต่างๆ อาจประมาณ 7 คะแนน แต่ทุกช่องไม่มีต่ำกว่า 7 จึงไม่ค่อยมีใครสนใจเขา

ท่ามกลางการรับรู้ผ่านสื่อ เรามักให้ความสนใจกับคนที่ได้คะแนนเต็ม 10 หรือทะลุไปถึง 15 ในด้านใดด้านหนึ่ง แต่เราไม่มีวันรู้เลยว่าถ้าต้องกรอกคะแนนให้ตัวเองในช่องอื่น เขาจะกรอกคะแนนเท่าไร เป็นไปได้ว่าบางช่องอาจได้แค่ 2 คะแนนจากเต็มสิบ

...

2
เป็นไปได้ไหมว่าการรับรู้เช่นนี้ทำให้เราอาจเป็นคนที่มีคะแนนเต็มสิบอยู่ตลอดเวลา และถ้าเป็นไปได้เราก็อยากเต็มสิบในทุกช่องของชีวิต

งานดี กีฬาเด่น ครอบครัวสุขสันต์ จิตใจสดใส เที่ยวก็ได้ไป หนังก็ได้ดู ดนตรีได้เล่น ดำน้ำลึก ฝึกปีนผา เป็นอาสาเพื่อชุมชน อ่านหนังสือร้อยเล่มต่อปี พูดบาลีคล่อง อ่านสเปนออก จัดดอกไม้เป็น คิดเห็นเป็นนวัตกรรม ก้าวทันเทคโนโลยี มีสตาร์ทอัพยูนิคอร์น สอนลูกให้เก่งกว่าลูกข้างบ้าน เบิกบานเป็นอิสระทางการเงิน ฯลฯ อีกมากมาย

เรานำเอาคุณสมบัติ 'เต็มสิบ' ของทุกคนทุกเรื่องราวที่เสพมาวางไว้บนบ่าตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่แรงปรารถนานั้นบอกว่าฉันอยากเป็นให้ได้

ความคาดหวังมากมายกับตัวเองอาจนำพาความคาดคั้นเพื่อดึงศักยภาพสูงสุดของเราออกมาในทุกมิติโดยเชื่อว่ายังมีอีก 'หลายก๊อก' ซุกซ่อนอยู่ในตัวเรา ราวน้ำพุไม่มีวันเหือด

...

3
กระนั้น, ความจริงมีอยู่ว่า พลังและเวลาของมนุษย์มีจำกัด

เมื่อทุ่มให้กับอะไรสักอย่างย่อมมีบางอย่างถูกปล่อยปละไป-\-\นี่คือสัจธรรมอันมิอาจเลี่ยง

การพยายามประคับประคองทุกอย่างเอาไว้ด้วยสองมือกับยี่สิบสี่ชั่วโมงที่มีเท่าเดิมมีโอกาสที่จะสร้างบาดแผลในใจให้เกิดขึ้น ยิ่งนานก็ยิ่งบอบช้ำและลงลึก

ผมค่อยๆ เข้าใจผ่านประสบการณ์ปรารถนาฉวยคว้าทุกอย่างไว้และทำให้เต็มที่ที่สุดด้วยคำตอบง่ายๆ กับตัวเองว่า-\-\มึงทำไม่ได้หรอก

ประหลาดแท้! ทันทีที่ยอมรับว่าเราทำทุกอย่างให้เต็มสิบไม่ได้หรอก ทันใดนั้นภูเขายักษ์นาม 'ความคาดหวัง' ก็ไหลหล่นลงจากบ่าหายวับไปกลายเป็น 'ที่ว่าง' ให้ผมเลือกสิ่งที่อยากนำมาวางไว้บนบ่าของตัวเองใหม่

ไม่ใช่ 'ทุกอย่าง' อีกต่อไป แต่เป็นเพียง 'บางอย่าง' ที่สำคัญในช่วงเวลานี้

บางอย่างที่ยังไม่ต้องทำให้สำเร็จตอนนี้ ผมเลื่อนเวลาออกไปก่อน หากต้องกรอกคะแนนมันอาจจะเป็น 0 ในตอนนี้ เช่น หนังสือบางเล่มที่ตั้งใจเขียนให้เสร็จภายในปลายปีนี้ ผมลองพักวางไว้และจะใช้สมาธิตั้งใจเขียนให้จบภายในปีหน้าแทน เมื่อคิดได้ก็เบาใจไปเยอะ

...

4
"ค่อยๆ สำเร็จทีละเรื่อง" คือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ เพราะสำเร็จพร้อมกันทุกเรื่องนั้นกดดันตัวเองเกินไป เรามีชีวิตยืนยาวพอที่จะให้เรา "ค่อยๆ ทำ" ระหว่างน้ันจะได้ใช้เวลาไปกับมิติอื่นในชีวิตไปพร้อมกันด้วย

เมื่อเลือกน้อยสิ่งเราจะใส่ใจและใส่พลังลงไปกับมันได้มากขึ้น สำคัญกว่านั้น, เราจะมองเห็นตัวเองตามความเป็นจริงมากขึ้นว่า "มึงไม่ใช่ซูเปอร์แมน" และที่สำคัญที่สุดคือ-\-\เราไม่ต้องเป็นซูเปอร์แมน

เป็นมนุษย์ธรรมดาๆ ที่เกลี่ยคะแนนชีวิตในช่องต่างๆ ให้มีค่าเฉลี่ยที่น่าพอใจ จากเคยมีช่องที่ได้ 15 เต็มสิบ ก็เกลี่ยมาให้กลายเป็น 7 คะแนน แล้วแบ่งคะแนนไปใส่ช่องที่เคยเป็น 0 หรือ 2 ให้กลายเป็น 7 แทน

คนอาจไม่ปรบมือให้เราหรอก เพราะช่องที่คะแนนเพิ่มขึ้นนั้นอาจไม่มีใครเห็นหรือรับรู้ แต่ตัวเรารับรู้อยู่ด้วยหัวใจที่เป็นสุขขึ้น เสียงหัวเราะของคนรอบตัวที่เรามีเวลาได้ฟังบ่อยขึ้น มิตรภาพที่แน่นแฟ้นกว่าเดิม

ที่สำคัญ, เราไม่รู้สึกกดดันตลอดเวลา ซึ่งจะว่าไปอาจไม่มีใครกดดันเราเลย แต่เป็นตัวเรานั่นเองที่กดดันให้ตัวเองต้องเก่งทุกด้าน ทำทุกสิ่ง และสำเร็จทุกอย่างมากเกินไป

...

5
กระนั้นก็ใช่ว่าการทำเช่นนี้จะไม่ต้องแลกกับอะไรเลย แลกสิครับ แลกเหมือนกัน มันแลกกับการที่กลายเป็นคนที่ไม่สำเร็จมากมาย ไม่โดดเด่นนัก ไม่เป็นซูเปอร์แมน

เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องช่วงเวลาของชีวิต บางช่วงของชีวิตเราอาจไม่พร้อมแลก แต่บางช่วงเราก็อาจอยากแลก และไม่อยากเป็นซูเปอร์แมนอีกต่อไปแล้ว

สำหรับผม, ซึ่งผ่านช่วงวัยหนุ่มอันร้อนแรงลุกโชนมาแล้ว, ข้อดีที่สุดของวัยสี่สิบปีคือการยอมให้ตัวเอง 'ไม่ทำ' หรือ 'ไม่สำเร็จ' หรือ 'ไม่เก่ง' บ้างในบางเรื่อง เพื่อใช้เวลาไปกับสิ่งอื่นที่สำคัญไม่น้อยกว่ากัน เช่น ความสงบในใจ การใช้เวลากับพ่อแม่ที่แก่ชราลง และเสียงหัวเราะของเพื่อนเก่าที่เข้าใจกัน

ในวัยหนุ่มกว่านี้ผมชอบตัวเลข 10 และอยากดันตัวเองให้ทะลุไปถึง 11 หรือมากกว่านั้น แต่ในวัยนี้ผมชอบตัวเลข 7 ซึ่งถ้าเป็นคะแนนสอบก็คือ ผ่านมาได้แบบกำลังดี และเมื่อทุกวิชาได้ 7 แล้ว เราก็ไปเน้นในบางวิชาในบางเทอมให้ได้ 10 สักครั้ง ทีละเรื่องก็พอ เท่านี้ก็เป็นชีวิตที่น่าพอใจ

ผมทบทวนเรื่องนี้บ่อยขึ้นเรื่อยๆ ว่า สิ่งที่เรากำลังทุ่มพลังและเวลาให้นั้น เราแลกมันกับอะไร

และมันคุ้มหรือไม่ที่เราจะแลก
1
I don't believe humans can do anything.

Despite believing that if there is discipline and effort, human beings can do what seems impossible until it's accomplished, but it doesn't think that one person will do everything well at

One dedicated story. We're exchanging for one thing to let go.

Work is so that we take time from relationship. Knowledge is holding on to exercise. Fun with friends. So we steal time with peace when we are alone.

We often ' see ' people doing something good because when it's done well, the spotlight will stare at him. Many people in media are successful people, but in fact, there is a bracket of suffix (in any story) for Some people may accomplish many things. There is a bracket. (but not everything in life)

Because one success is redeemed by surrendering something. What he lost, we may not see and not know.

While a person who has a good balance of life may not be outstanding because he may not be first, but he is good at moderately. Enjoys life and has time with what he wants to do. Heal a relationship with this kind of person. If you rate in various aspects, it may be estimated. 7 points but every channel is no lower than 7 so nobody cares about him.

Among media awareness, we always pay attention to those who score 10 or get 15 on either side. But we never know how much points they have to fill in other fields. It's possible that some. The channel may only get 2 points from the full ten.

...

2
Is it possible that this perception makes us a person with a full ten score all the time? And if possible, we want to have ten in every channel of life.

Good event, sport, family. Happy family. Good mind. Travel and go to movies. Watch music, play deep dive, practice climbing, volunteer for community. Read hundreds of books per year. Speak Bali fluently, read Spain, arrange flowers. It's innovative, innovative, innovative, technology, startup. cuddle Unicorns. Teach kids to be better than the kids next door. Cheerful, financial freedom, etc.

We accidentally put every 'full ten' feature on our own shoulders, but the desire says I want to be able to be.

Many expectations with oneself may bring squeezed to pull out our highest potential in every dimension, believing that there are ' many tap s' hidden in us. The fountain rails will never be seen.

...

3
Rather, the truth exists that human power and time are limited.

When you give to something, something will be released -\-\ This is the cuddle truths that cannot avoid.

Trying to hold everything by two hands and twenty-four hours with the same amount of time. There is a chance to create a wound in your heart. The longer it takes, the more painful and deep down.

I slowly understand through the experience, desire, grab everything and do my best with the simple answer to myself -\-\ You can't do it.

What a freak! Once I admit that I can't do everything to the top ten. Suddenly, a giant mountain of ' expectation ' fell from my shoulder to be ' space '. Let me choose what I want to put on my own shoulder.

Not ' everything ' anymore, but just ' something ' that matters in this moment.

Something that hasn't to be accomplished. Now I'm postponed. If I have to score, it may be 0 now. Like some books that are intended to be written by the end of this year. I have tried cuddle deer and I will concentrate on writing it. End within next year instead. When you think about it, it's a lot of heart

...

4
′′ Slowly succeeding one by one ′′ is what I have learned. Because everything is too successful. We have too much pressure on ourselves. We live long enough to let us ′′ slowly do it ′′ between cuddle am to spend time with other dimensions in life together.

When you choose less, we will pay attention and put more energy into it. More importantly, we will see ourselves more truthfully as ′′ you are not superman ′′ and most importantly -\-\ we don't have to be superman.

I am a normal human being who spreads life points in various channels to have a satisfying average. From once there is a channel that gets 15 in the 15th, spreads to 7 points and points to the channel that used to be 0 or 2 To become 7 instead

People may not applaud us, because the channel where points increase may not be seen or known, but we are aware of it with a happier heart. The laughter of those around us. We have time to listen more often. Stronger friendships.

Importantly, we don't feel pressure all the time. There may be no one to pressure us. But it's me who puts pressure on myself. You must be good at all aspects. Do everything and accomplish

...

5
It's not that doing this doesn't have to exchange for anything. Let's exchange it. It's in exchange for becoming a lot of unsuccessful people. Not outstanding. Not superman.

This is about life time. Some parts of our lives may not be ready to exchange, but sometimes we want to exchange and not want to be Superman anymore.

For me, through the hot youth, the best of forty years is to allow yourself to ' not ' or ' not ' or ' not ' good ' in some things to spend time on something important. Less than each other, like peace of mind, spending time with older parents and laughter of old friends who understand each other.

In younger age, I like 10 numbers and want to push myself through 11 or more. But in this age, I like 7 numbers. If it's an exam score, it's good and when all subjects are fine. 7 and we will focus on some subjects in some semester. 10 for once. This is enough. It's a satisfying life.

I've been reviewing this more often what we're giving power to and time to give it to.

And is it worth it for us to tradeTranslated