จุดหมายของสายลม
-\-\-
ความกลัวเกิดขึ้นเสมอเมื่ออยู่ไกลบ้าน
ขณะนี้ผมอยู่บนเครื่องบินที่กำลังร่อนอยู่เหนือแผ่นทวีปซึ่งห่างจากบ้านประมาณหนึ่งหมื่นหกพันกว่ากิโลเมตร หากเทียบขนาดเส้นรอบวงโลกซึ่งมีความยาวสี่หมื่นกิโลเมตรนิดๆ ย่อมมากกว่าเศษหนึ่งส่วนสามของโลกใบนี้ และผมกำลังจะบินไกลจากบ้านมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างน้อยค่ำคืนนี้ร่างกายของผมก็จะอยู่ในจุดที่ห่างไกลจากที่นอนอันคุ้นเคยถึงหนึ่งหมื่นเจ็ดพันกว่ากิโลเมตรเมื่อเราเดินทางไปถึงอีกวาซูฝั่งบราซิล
และ, ผมนึกไม่ออกเลยจริงๆ ว่าที่นั่นจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร
อเมริกาใต้เป็นดินแดนไกลโพ้นในภาพจินตนาการของผมและชิงชิง ตอนที่เรานั่งหาข้อมูลเพื่อวางแผนการเดินทางอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์นั้น เราทำได้เพียงค้นรูปในอินเทอร์เน็ตมาวางชิดๆ กันเพื่อประกอบภาพการเดินทางครั้งนี้ให้พอเห็นรางๆ แต่ละสถานที่ที่ปักหมุดไว้ล้วนแล้วแต่ชวนให้ตาลุกวาวไปเสียหมด หลายแห่งหน้าตาแปลกประหลาดเหมือนไม่ได้อยู่บนโลกนี้ หลายแห่งก็ใหญ่โตโอฬารเสียจนทำให้สิ่งที่เคยพบเห็นกลายเป็นเพียงโมเดลจิ๋ว ภาพสวยงามทำให้ใจเต้นแรง แต่สิ่งที่ทำให้ใจเต้นเป็นเท่าทวีคือภาพที่ไม่มีในกูเกิ้ล นั่นคือ ‘ระหว่างทาง’ ซึ่งเรานึกภาพไม่ออกแม้แต่น้อย
อเมริกาใต้มิใช่ยุโรป แต่ละประเทศมีระบบระเบียบที่แตกต่างกันไป เราไม่รู้เลยว่าการเดินทางจากจุดหนึ่งไปถึงอีกจุดหนึ่งจะต้องใช้วิธีใดบ้าง ต้องพบเจอปัญหาอุปสรรคใด ผู้คนมีนิสัยใจคอแบบไหน ทั้งหมดคือ ‘ช่องว่าง’ ที่รอการเติมโดยประสบการณ์ชีวิต
ต้องเดินทางเท่านั้นจึงพบคำตอบ
และสิ่งนี้คือเสียงเรียกที่ดังในใจไม่แพ้สถานที่สวยๆ เหล่านั้น
เราออกเดินทางจากบ้านเพื่อเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่รู้จัก คาดการณ์ไม่ได้ หัวใจของเราโหยหาความไม่แน่นอน โดยลึกที่สุดแล้วมนุษย์อาจต้องการข้ามผ่านความกลัวในจิตใจ สถานที่แห่งความกลัวมักมีแรงดึงดูดให้เราก้าวเท้าเข้าหาเสมอ เพราะนอกจากมนุษย์จะมีความกลัวในใจแล้ว สิ่งที่ปรากฏขึ้นคู่กันคือความกล้าหาญ มันเป็นเพียงคนละด้านของเหรียญ เมื่อข้ามพ้นเหตุการณ์ไม่แน่นอนไปได้ เหรียญจะพลิกข้างจาก ‘กลัว’ กลายเป็น ‘กล้า’ ซึ่งถ้าเราไม่ก้าวเท้าเข้าหาสิ่งที่กลัวก็ย่อมไม่มีวันได้พบความกล้าซึ่งเป็นคุณสมบัติที่ซุกซ่อนไว้ในใจเราเช่นกัน
ไทย-บราซิล-อาร์เจนติน่า-เปรู-เอกวาดอร์-เปรู-ชิลี-อาร์เจนติน่า-แอนตาร์กติกา นี่คือเส้นทางอย่างรวบรัด เราจะไปสิ้นสุดกันที่เมืองใต้สุดขอบโลกอย่างอูชัวยา, อาร์เจนติน่า ก่อนจะล่องเรือต่อไปยังแผ่นดินแห่งขั้วโลกใต้ที่เต็มไปด้วยน้ำแข็งสีขาวซึ่ง ‘แปลกหน้า’ มากขึ้นไปอีก
ถ้าให้จาระไนละเอียดอาจต้องใช้อีกหลายบรรทัด เพราะผมวางแผนการเดินทางครั้งนี้ด้วยกระดาษเกือบยี่สิบแผ่น อาจพอสรุปโดยกระชับดังต่อไปนี้ 55 วัน 2 ทวีป 7 ประเทศ 19 ไฟลท์ 21 ห้องพัก 14 คืนบนเรือ 3 คืนบนเครื่องบิน 3 คืนบนรถบัส รวม 20 คืนที่ไม่ได้นอนบนพื้นดิน 3 หมู่เกาะ ขึ้นสูงเกือบ 5,000 เมตรจากน้ำทะเล ลงต่ำไปดำน้ำใต้ทะเล ผ่านทะเลทรายไปจรดภูเขาน้ำแข็ง เดินบนทะเลเกลือ ย่ำผ่านธารน้ำแข็ง น้ำตกยักษ์ ป่าครึ้ม โบราณสถานศักดิ์สิทธิ์ สรวงสวรรค์ของนกฟลามิงโก เพนกวิน แมวน้ำ สิงโตทะเล เต่ายักษ์ อีกัวน่า นกบูบี และอะไรอีกมากมายเต็มไปหมด นี่คือแผนการที่วางไว้
สิ่งที่มากไปกว่านั้นคือ ‘นอกแผน’
ที่พักและการเดินทางถูกจองไว้แทบจะเรียกว่า ‘ล็อกวัน’ หากมีบางสิ่งคลาดเคลื่อนห่วงโซ่ทั้งหมดจะสะเทือนตาม หนึ่งไฟลท์ที่ดีเลย์คือความฉิบหาย เพราะอาจหมายถึงพลาดเรือไปหนึ่งหมู่เกาะ เราเดิมพันตารางอันแน่นอนไว้กับชีวิตที่ไม่เคยแน่นอน และนั่นคือความท้าทายชวนตื่นเต้น
มีอะไรเกิดขึ้นได้มากมาย ใครสักคนอาจป่วยไข้ โจรผู้ร้ายขโมยของ งอแงอยากกลับบ้าน ทะเลาะกันจนไม่พูดจา เราจะพลาดที่ไหนไปบ้าง เราจะรอดกลับถึงบ้านไหม ผมเรียกการเดินทางครั้งนี้ว่า “โคตรทริป” และคิดกับตัวเองว่าผ่านทริปนี้ไป ตายก็ไม่เสียดายแล้ว
ถึงตอนนี้, บนเครื่องบินเหนือแผ่นดินบราซิล, ผมยังนึกภาพใดๆ ที่ต้องเผชิญระหว่างการเดินทางครั้งนี้ไม่ออกแม้แต่น้อย แต่เมื่อมาถึงจุดนี้ก็ไม่มีอะไรให้วิตกสงสัยใดๆ อีก มีแต่เคลื่อนไปข้างหน้าเพื่อเจอ ‘อะไรก็ได้’
ใช่, เราออกจากบ้านมาเพื่อเจอ ‘อะไรก็ได้’
จงมาทักทายเราเถิด เราออกจากบ้านเพื่อเจอพวกนายทั้งหลาย
สิ่งที่ไม่มีในบ้านอันแน่นอนปลอดภัย
ผมหันมองคนข้างตัวแล้วคุยกันว่า ไม่รู้เลยนะว่าจะเจออะไรบ้างในทริปนี้ เราทั้งคู่ยิ้มแล้วบอกว่า “เจออะไรก็เจอไปด้วยกัน”
ในระยะห่างหมื่นหกพันกว่ากิโลเมตร, ผมพบว่า ‘บ้าน’ อาจไม่ไกลขนาดนั้น
#เริ่มเขียนแล้ว #เครื่องติด #สนุก
#แต่ทริปมันยาวเหลือเกิน
#หนังสือจะกี่หน้าเนี่ย
#จุดหมายของสายลม
#มีนาคม2563
ป.ล. ไปมาแล้วนะครับ แต่กำลังนั่งลงเขียนเป็นหนังสือครับผม :)
โคตรทริป 在 โคตรจะทริป. - Facebook 的推薦與評價
โคตร จะทริป. is at อุทยานแห่งชาติเฉลิมรัตนโกสินทร์. Oct 7, 2020. ปักหมุด จุดเดินเท้าผจญภัยระยะสั้น ขึ้นเขา มุดถ้ำ ชมน้ำตก ลัดเลาะลำธาร ... ... <看更多>